Δείτε επίσης: Βρετάνη και Δουκάτο της Βρετάνης

Η αρχαία πόλη

 Notitia dignitatum, 4ος αιώνας

Το όνομα της πόλης προέρχεται από τους Βενετούς, ένα ναυτικό κελτικό λαό που έζησε στο νοτιοδυτικό τμήμα της Αρμορικής στη Γαλατία πριν από τη ρωμαϊκή κατάκτηση. Οι Βενετοί ήταν καλοί ναυτικοί και επιδόθηκαν στο εμπόριο μέσω θαλάσσης για αιώνες.[1] Περί το 150 π.Χ. οι ενδείξεις εμπορικών συναλλαγών (όπως τα Γαλατικά και Βελγικά νομίσματα) στις εκβολές του Τάμεση στη Μεγάλη Βρετανία αυξήθηκαν κατακόρυφα.[2]

Οι Βενετοί είχαν ηγηθεί της αρμορικανής εξέγερσης κατά των Ρωμαίων και νικήθηκαν από το στόλο του Ιούλιου Καίσαρα το 56 π.Χ. στο Λοκμαριακέ. Πολλοί από τους Βενετούς είτε σφαγιάστηκαν είτε πωλήθηκαν δούλοι. Οι Ρωμαίοι ίδρυσαν στον λόφο Μπουαμορώ μια πόλη που ονόμασαν Νταριόριτουμ. Η πόλη οργανώθηκε γύρω από ένα τεράστιο «φόρουμ», το οποίο ήταν η διοικητική και πολιτική πρωτεύουσα της επικράτειας των Βενετών. Κάτω από την πόλη, ένα λιμάνι διευκόλυνε τις εμπορικές δραστηριότητες της πόλης.

Στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ., κρίθηκε αναγκαία η κατασκευή κάστρου (οχυρωμένου χώρου) στο γειτονικό λόφο Μενέ. Μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στις αρχές του 5ου αιώνα, το όνομα της πόλης αποκαταστάθηκε και ονομάστηκε Vennes ή Benetis και στα βρετονικά Gwened, όπως εμφανίζεται στο ρωμαϊκό διοικητικό έγγραφο Notitia dignitatum που χρονολογείται από το 400.[3]

Η μεσαιωνική πόλη

 Πτώση της Βαν, 1342

Από τον 5ο έως τον 7ο αιώνα, οι κάτοικοι εκτοπίστηκαν ή εξομοιώθηκαν με τα κύματα μεταναστών Βρετόνων, που εγκατέλειπαν τη χώρα τους λόγω των εισβολών των Σαξόνων στη Βρετανία. Η πόλη μεγάλωσε γύρω από δύο πόλους ανάπτυξης: το κάστρο με τον καθεδρικό ναό στο λόφο Μενέ και στον λόφο Μπουαμορώ, αρχικό χώρο της γαλατο-ρωμαϊκής πόλης. Με το βρετονικό όνομα Gwened (που επίσης προέρχεται από τους Βενετούς), η πόλη έγινε το κέντρο ενός από τα τρία[4] ανεξάρτητα πριγκηπάτα ή βασίλεια της Βρετάνης, το Μπροερέκ (Βαννεταί). Η επισκοπή της Βαν ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα και το Συμβούλιο της Βαν πραγματοποιήθηκε εκεί το 461. Το βασίλειο προσαρτήθηκε στην Κορνουάιγ για μια εποχή στις αρχές του 6ου αιώνα, αλλά συνδέθηκε μόνιμα με τη Ντομνονέ υπό τον βασιλιά και ιερέα Σαιν-Ζυντικέλ γύρω στο 635.

 Πλατεία Ερρίκου Δ' στη Βαν

Κατά τον 9ο αιώνα, τα ανεξάρτητα βασίλεια της Βρετάνης ( Ντομνονέ, Κορνουάιγ και Μπροερέκ) ενώθηκαν υπό την εξουσία των βασιλέων και μετέπειτα δουκών και σχημάτισαν το δουκάτο της Βρετάνης. Στο τέλος του Μεσαίωνα η Βάν είχε γίνει μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Βρετάνης. Ο δούκας Ιωάννης Δ΄ της Βρετάνης (1365-1399) κατασκεύασε το κάστρο Ερμίν και επέκτεινε την περιοχή που προστατεύονταν από τα τείχη της πόλης. Η πόλη μεγάλωσε προς την περιοχή του λιμανιού, το οποίο ήταν εξαιρετικά δραστήριο σε εκείνη την εποχή.

Το 1342, η Βαν πολιορκήθηκε τέσσερις φορές από τις δυνάμεις και των δύο πλευρών στα πλαίσια του πολέμου της διαδοχής στο δουκάτο της Βρετάνης. Ο υπερασπιστής της πόλης, Ολιβιέ ντε Κλισόν Δ', αιχμαλωτίστηκε από τους Άγγλους, αλλά τελικά απελευθερώθηκε. Οι Γάλλοι τελικά τον εκτέλεσαν με την υποψία ότι τα λύτρα ήταν ασυνήθιστα χαμηλά και ως εκ τούτου μπορεί να ήταν προδότης.

Το 1532 οι ηγέτες της Βρετάνης συναντήθηκαν στη Βαν και επικύρωσαν την ένωση του δουκάτου με το Γαλλικό στέμμα.

Η σύγχρονη πόλη

 Η μάχη του κόλπου του Κιμπερόν, 1759

Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα ιδρύθηκαν πολλά μοναστήρια στα περίχωρα της πόλης. Μεταξύ 1675 και 1689, η εξορία του κοινοβουλίου της Βρετάνης, υποχρεωμένη να εγκαταλείψει τη Ρεν και να έρθει στη Βαν, πυροδότησε την κατασκευή νέων κτιρίων, ιδιαίτερα στο νότιο τμήμα της πόλης μέσα στα τείχη. Κατασκευάστηκε δίκτυο πόσιμου νερού και δενδροφυτευμένες αλέες και χώροι περιπάτου προστέθηκαν στην ομορφιά της πόλης.[5]

Το 1759, η Βαν χρησιμοποιήθηκε ως σημείο εκκίνησης για μια προγραμματισμένη γαλλική εισβολή στη Βρετανία. Πολλά στρατεύματα συγκεντρώθηκαν εκεί, αλλά ποτέ δεν απέπλευσαν λόγω της γαλλικής ναυτικής ήττας στη μάχη του κόλπου του Κιμπερόν κατά τη διάρκεια του Επταετούς πολέμου, τον Νοέμβριο του 1759.

Το 1795, κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, οι γαλλικές δυνάμεις που είχαν συγκεντρωθεί στη Βαν απέκρουσαν με επιτυχία μια βρετανική-φιλοβασιλική εισβολή.

Κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα, το κύριο πρόβλημα ήταν η κατακρήμνιση του λιμανιού, και έτσι κατασκευάστηκαν νέες αποβάθρες. Οι εργασίες για την κοπή του λόφου Κερινό, που είχε ως στόχο να ευθυγραμμίσει το κανάλι στον ποταμό Βαν, ξεκίνησαν λίγο πριν από τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά ολοκληρώθηκαν μόνο τον επόμενο αιώνα.

Η πόλη τον 19ο και 20ο αιώνα

 Το Δημαρχείο της Βαν Το Δικαστικό μέγαρο στη Βαν

Κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα δύο παράγοντες οδήγησαν στην αστικοποίηση των προαστίων: η άφιξη του σιδηρόδρομου το 1862 και μετά το 1870 η εγκατάσταση δύο συνταγμάτων πυροβολικού που προκάλεσαν την ανανέωση της ανάπτυξης της πόλης. Οι ελαφρές βιομηχανίες και οικισμοί εξαπλώθηκαν γύρω από τον σταθμό, ακολουθούμενοι από τα δυτικά τμήματα της πόλης, τα οποία έγιναν κατοικημένες περιοχές.

Δημιουργήθηκαν νέοι δρόμοι, αποφεύγοντας τα παλιά τείχη, τα οποία υπέστησαν πολύ μικρές ζημιές. Κατασκευάστηκαν μεγάλα δημόσια κτίρια όπως το κτίριο της Νομαρχίας και το Δημαρχείο.

Η πόλη αυξήθηκε απότομα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και της δεκαετίας του 1970, η δημιουργία τομέων ανάπτυξης προτεραιότητας και η κατασκευή του βόρειου περιφερειακού δρόμου άλλαξαν βαθιά την οικιστική περιοχή, η οποία σήμερα εκτείνεται πέρα ​​από τα όρια του δημοτικού συμβουλίου. Ωστόσο, η πόλη κατάφερε να διατηρήσει τον ιστορικό πυρήνα της χάρη στο σχέδιο διατήρησης και βελτίωσης που εγκρίθηκε το 1982.