Castell Coch (Ουαλική προφορά: [ˈkastɛɬ koːχ]; Ουαλικά σημαίνει «Κόκκινο Κάστρο») είναι ένα γοτθικό κάστρο του 19ου αιώνα που χτίστηκε πάνω από το χωριό Tongwynlais στη Νότια Ουαλία. Το πρώτο κάστρο στην τοποθεσία χτίστηκε από τους Νορμανδούς μετά το 1081 για να προστατεύσει τη πρόσφατα κατακτημένη πόλη του Κάρντιφ και να ελέγξει τη διαδρομή κατά μήκος του φαραγγιού Taff. Εγκαταλείφθηκε λίγο αργότερα, η γη του κάστρου χρησιμοποιήθηκε ξανά από τον Gilbert de Clare ως βάση για μια νέα πέτρινη οχύρωση, την οποία έχτισε μεταξύ 1267 και 1277 για να ελέγξει τα πρόσφατα προσαρτημένα ουαλικά εδάφη του. Αυτό το κάστρο μπορεί να καταστράφηκε στην εγγενή Ουαλική εξέγερση του 1314. Το 1760, τα ερείπια του κάστρου αποκτήθηκαν από τον John Stuart, 3ο κόμη του Bute, ως μέρος ενός γαμήλιου οικισμού που έφερε στην οικογένεια τεράστια κτήματα στη Νότια Ουαλία.

Ο John Crichton-Stuart, 3ος Μαρκήσιος του Bute, κληρονόμησε το κάστρο το 1848. Ένας από τους πλουσιότερους άνδρες της Βρετανίας, με ενδιαφέροντα για την αρχιτεκτονική και τις αρχαίες σπουδές, χρησιμοποίησε τον αρχιτέκτονα William Burges για να ανοικοδομήσει το κάστρο. εξοχική κατοικία για περιστασιακή κατοχή το καλοκαίρι», χρησιμοποιώντας τα μεσαιωνικά κατάλοιπα ως βάση για το σχεδιασμό. Ο Burges ξαναέχτισε το εξωτερικό του κάστρου μεταξύ 1875 και 1879, πριν στραφεί προς το εσωτερικό. πέθανε το 1881 και το έργο ολοκληρώθηκε από την υπόλοιπη ομάδα του Burges το 1891. Ο Bute επανέφερε την εμπορική αμπελοκαλλιέργεια στη Βρετανία, φυτεύοντας έναν αμπελώνα ακριβώς κάτω από το κάστρο και η παραγωγή κρασιού συνεχίστηκε μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκμεταλλεύτηκε ελάχιστα το νέο του καταφύγιο και το 1950 ο εγγονός του, ο 5ος Μαρκήσιος του Μπούτε, το έδωσε στη φροντίδα του κράτους. Τώρα ελέγχεται από την ουαλική υπηρεσία πολιτιστικής κληρονομιάς Cadw.

Τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του Castell Coch και οι υψηλοί βικτωριανοί εσωτερικοί χώροι οδήγησαν τον ιστορικό David McLees να το περιγράψει ως «έναν από τους μεγαλύτερους βικτοριανούς θριάμβους της αρχιτεκτονικής σύνθεσης». Το εξωτερικό, που βασίζεται σε μελέτες του 19ου αιώνα από τον αρχαιοφύλακα George Clark, είναι σχετικά αυθεντικό σε στυλ, αν και οι τρεις πέτρινοι πύργοι του προσαρμόστηκαν από τον Burges για να παρουσιάσουν μια δραματική σιλουέτα, πιο κοντά στο σχέδιο στα ηπειρωτικά ευρωπαϊκά κάστρα όπως το Chillon από τις εγγενείς βρετανικές οχυρώσεις . Οι εσωτερικοί χώροι ήταν περίτεχνα διακοσμημένοι, με ειδικά σχεδιασμένα έπιπλα και εξαρτήματα. Τα σχέδια περιλαμβάνουν εκτεταμένη χρήση συμβολισμών με βάση κλασικά και θρυλικά θέματα. Ο Joseph Mordaunt Crook έγραψε ότι το κάστρο αντιπροσώπευε «τον μαθημένο ονειρικό κόσμο ενός μεγάλου προστάτη και του αγαπημένου του αρχιτέκτονα, αναδημιουργώντας από ένα σωρό ερειπίων ένα παραμυθένιο κάστρο που φαίνεται σχεδόν να έχει υλοποιηθεί από το περιθώριο ενός μεσαιωνικού χειρογράφου». p>

Τα περιβάλλοντα δάση οξιάς Castell Coch περιέχουν σπάνια είδη φυτών και ασυνήθιστα γεωλογικά χαρακτηριστικά και προστατεύονται ως Τόπος Ειδικού Επιστημονικού Ενδιαφέροντος.