Το Ελ Κούρου ήταν ένα από τα βασιλικά νεκροταφεία που χρησιμοποιήθηκε από την Νουβική βασιλική οικογένεια. Ο Ράισνερ ανάσκαψε τις βασιλικές πυραμίδες. Οι περισσότερες από αυτές χρονολογούνται στην πρώτη Κουσιτική περίοδο, από τον Αλάρα (795–752 π.Χ.) μέχρι τον Ναστασέν (335–315 π.Χ.).

Η περιοχή χωρίζεται σε τρία μέρη από δύο ουάντι. Το κεντρικό μέρος φαίνεται ότι είναι το παλιότερο και περιέχει αρκετούς θολωτούς τάφους που χρονολογούνται πριν το Βασίλειο της Νάπατα. Ο Ράισνερ πίστευε ότι ο παλιότερος τάφος, Tum.1, χρονολογείται στην εποχή του Φαραώ Σοσένκ Α΄ (περ. 850 π.Χ.) και προηγείται του Βασιλείου της Νάπατα για περίπου 200 χρόνια. Σήμερα μελετητές (π.χ. Kendall, Hakem, Totok) πιστεύουν ότι το παλιότερο νεκροταφείο χρονολογείται από την εποχή των Ραμεσσιδών και χρονολογούν τις παλιότερες ταφές στο τέλος της Εικοστής Δυναστείας (περ. 1070 π.Χ.), αν και ο Kendall άλλαξε την άποψή του και τώρα υποστηρίζει μια χρονολογία πιο κοντινή σε εκείνη που είχε προτείνει ο Ράισνερ.

Το ψηλότερο μέρος του νεκροταφείου περιέχει τέσσερεις θολωτούς τάφους ( (Tum. 1, 2, 4 and 5). Στα βόρεια, κατά μήκος του βορειότερου ουάντι βρίσκεται ο Tum. 6. Στα ανατολικά των τύμβων βρίσκεται μια σειρά με τουλάχιστον οκτώ πυραμίδες. Μία από αυτές εισέρχεται εν μέρει σε ένα θολωτό τάφο, τον Tum. 19. Η νοτιότερη πυραμίδα από αυτή τη σειρά των πυραμίδων ανήκει στον Καστά και (πιθανόν) στη σύζυγό του Πεμπατζμά. Πριν αυτό αυτή τη σειρά υπάρχει άλλη μια σειρά πυραμίδων που περιλαμβάνει εκείνες του Πιύ, Σαμπακά και Τανταμανί.

Νότια της πυραμίδας του Πεμπατζμά, χρειάζεται να διασχίσει κανείς το νοτιότερο ουάντι για να φτάσει στις νοτιότερες πυραμίδες. Αυτές είναι των βασιλισσών Ναπαραγέ (K.3), Κχενσά (K.4), Καλχατά (K.5), και Αρτί (K.6).