Το Κάστρο του Υσσέ, γαλλ. Château d'Ussé βρίσκεται στον νομό Αντρ-ε-Λουάρ της Γαλλίας, ανατολικά του Σομύρ. Το φρούριο, στα όρια του δάσους του Σινόν, δεσπόζει της κοιλάδας του Αντρ. Οχυρώθηκε για πρώτη φορά τον 11ο αι. από τον Νορμανδό Γκελντίν ντε Σωμύρ, κύριο τού Υσσέ, που περιέβαλε το πλάτωμα με ξύλινο φράχτη. Η περιοχή πέρασε στον κόμη του Μπλουά, που αντικατέστησε την ξύλινη περίφραξη με λίθινη.

Τον 15ο αι. το ερειπωμένο κάστρο τού Υσσέ αγοράστηκε από τον Ιωάννη Ε΄ ντε Μπυέιγ -γενικό διοικητή του Καρόλου Ζ΄ της Γαλλίας- που έγινε κύριος του Υσσέ το 1431. Αυτός άρχισε να το ξανακτίζει τη δεκαετία του 1440. Ο γιος του Αντουάν ντε Μπυέιγ νυμφεύτηκε το 1462 την Ιωάννα των Βαλουά, νόθη κόρη τού Καρόλου Ζ΄ από την ερωμένη του Ανιές Σορέλ, που αγόρασε το κτήριο για προίκα αντί 40.000 χρυσών εκύ. Ο Αντουάν βρέθηκε σε μεγάλο χρέος και το 1455 πώλησε το κάστρο στον Ζακ ντ'Εσπιναί, γιο ενός καγκελάριου τού δούκα της Βρετάνης. Ο Ζακ, που ήταν καγκελάριος τού βασιλιά, έκτισε το παρεκκλήσιο, που ολοκληρώθηκε από τον γιο του Σαρλ το 1612, στο οποίο το φαντασμαγορικό γοτθικό στυλ αναμειγνύεται με νέα αναγεννησιακά σχέδια. Επίσης ξεκίνησε τη διαδικασία να ξανακτίσει το κάστρο τού 15ου αι., που είχε ως αποτέλεσμα την όψη του 16ου-17ου αι. που βλέπουμε σήμερα.

Τον 17ο αι. ο Λουδοβίκος Α΄ ντε Βαλαντιναί, ελεγκτής τού βασιλικού νοικοκυριού, κατεδάφισε τη βόρεια σειρά κτηρίων με σκοπό να ανοίξει την εσωτερική αυλή στη θεαματική άποψη επί των παρτεριών του πλατώματος, που έγιναν από τον Αντρέ Λε Νοτρ. Ο γαμπρός τού Βαλαντιναί ήταν ο στρατιωτικός μηχανικός ντε Βωμπάν, που επισκέφθηκε το Υσσέ σε πολυάριθμες περιπτώσεις. Η παράδοση διατηρεί ότι το Υσσέ ήταν το κάστρο, που ο Σαρλ Περρώ είχε στον νου του όταν έγραφε την Ωραία Κοιμωμένη. Αργότερα Το Υσσέ πέρασε στην οικογένεια Ροάν. Το 1802 το Υσσέ αγοράστηκε από τον δούκα του Ντυράς. Από τον Μάρτιο τού 1813 γινόταν συναντήσεις χαμηλών τόνων μεταξύ ομάδων των νομιμοφρόνων στους Βουρβόνους, που μελετούσαν τις πιθανότητες μία παλινόρθωσης της δυναστείας: αυτές παρακολούθησαν ο Τρεμουάιγ, ο δούκας του ΦιτςΤζαίημς, ο πρίγκιπας του Πολινιάκ, ο Φερράν, ο Μονμορανσύ και ο δούκας του Ρωσφουκώ. Αργότερα ο Φρανσουά-Ρενέ ντε Σατωμπριάν, προσκεκλημένος της Κλαιρ ντε Ντυράς, έγραψε εδώ τις Μνήμες Πέραν του Τάφου.

Το 1885 η κόμισσα του Ροσζακλίν κληροδότησε το Υσσέ στον μικρανιψιό της κόμη του Μπλακά. Σήμερα το κάστρο ανήκει στον απόγονό του Καζιμίρ ντ'Ωλπ, 7ο δούκα του Μπλακά.

Φημισμένο για τη γραφική του όψη το Υσσέ έγινε το θέμα μίας αφίσας των Γαλλικών σιδηροδρόμων, που τύπωσαν τα Τραίνα Παρίσι-Ορλεάνη τη δεκαετία του 1920 και έγινε ένα από τα πολλά, που ενέπνευσαν τον Γουόλτ Ντίσνεϋ στη δημιουργία των πολλών κάστρων τού Ντίσνεϋ.

Το Υσσέ καταχωρήθηκε στα ιστορικά Μνημεία το 1931 από το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.