Η Λευκή Άκρα ιδρύθηκε το 325/4 π.Χ. από Έλληνες αποίκους στην νοτιοανατολική Ιβηρία, εκεί που βρίσκεται σήμερα το Αλικάντε. Πρέπει να κτίστηκε από την Μασσαλία, που την περίοδο εκείνη είχε προσλάβει στον στρατό της ορεσίβιους Κρήτες και σφενδονήτες Ροδίους για να εποπτεύουν τις κινήσεις των Καρχηδονίων στα νότια. Η πόλη ήταν γνωστή και ως Λευκή ακρόπολις, ονομασία που οφείλει σε κάποιο φυσικό της χαρακτηριστικό. Η ελληνική αποικία βρισκόταν στην φυλή των Κωντεστανών.

Κατά το 236 π.Χ., ο Καρχηδόνιος στρατηγός Αμίλκας Βάρκας εξεστράτευσε στην Ιβηρική χερσόνησο εναντίον των Ρωμαίων και επανίδρυσε την Λευκή Άκρα ως φοινικικό εμπορείο. Μετά το 201 π.Χ. ο Ρωμαίος ύπατος Πόπλιος Κορνήλιος Σκιπίων κυρίευσε την πόλη, μετονομάζοντάς την σε Lucentum (δηλαδή φωτεινή πόλη, από το ελληνικό Λυκανδός).

Κατά την ρωμαιοκρατία η Λευκή Άκρα πλουτίστηκε με θέατρο, λουτρά, αποχέτευση κ.ο.κ. Έφθασε στο αποκορύφωμά της κατά τον 1ο π.Χ.-1ο αι. μ.Χ., αλλά στους μεταγενέστερους αιώνες (2ο με 3ο αιώνα) έπεσε σε παρακμή. Αιτία υπήρξε ο ανταγωνισμός με την γειτονική και επίσης ελληνική Ελίκη (σημ. Έλτσε (Elche)) που υπερείχε σε ποιότητα ύδατος και σε επικοινωνία δια ξηράς. Αυτό οδήγησε σε ερήμωση της πόλης. Από την ρωμαϊκή κατοχή περιήλθε στους Βησιγότθους (5ος αιώνας) και στην περίοδο 554 -620 μ.Χ. στην βυζαντινή κυριαρχία.