Μικρή Πέτρα (Αραβικά: البتراء الصغيرة, al-batrā aṣ-ṣaġïra), επίσης γνωστό ως Siq al-Barid (αραβικά: سيق البريد, κυριολεκτικά "το κρύο φαράγγι") είναι ένας αρχαιολογικός χώρος που βρίσκεται βόρεια της Πέτρας και της πόλης Wadi Musa στο Κυβερνείο Ma'an της Ιορδανίας. Όπως και η Πέτρα, είναι μια τοποθεσία Ναβαταίων, με κτίρια λαξευμένα στους τοίχους των φαραγγιών από ψαμμίτη. Όπως υποδηλώνει το όνομά του, είναι πολύ μικρότερο, αποτελούμενο από τρεις ευρύτερες ανοιχτές περιοχές που συνδέονται με ένα φαράγγι 450 μέτρων (1.480 ft). Αποτελεί μέρος του Αρχαιολογικού Πάρκου Πέτρας, αν και έχει χωριστή πρόσβαση, και περιλαμβάνεται στην επιγραφή της Πέτρας ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Το επισκέπτονται συχνά τουρίστες σε συνδυασμό με την ίδια την Πέτρα, καθώς είναι ελεύθερη και συνήθως λιγότερο πολυσύχναστη.

Όπως η Πέτρα, πιθανότατα χτίστηκε κατά τη διάρκεια της ακμής της επιρροής των Ναβαταίων κατά τον 1ο αιώνα Κ.Χ. Ορισμένα από τα κτίρια δεν είναι ξεκάθαρα, οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι ολόκληρο το συγκρότημα ήταν ένα προάστιο της Πέτρας, της πρωτεύουσας των Ναβαταίων, που προοριζόταν να στεγάσει επισκεπτόμενους εμπόρους στον Δρόμο του Μεταξιού. Μετά την παρακμή των Ναβαταίων, έμεινε κενή, χρησιμοποιούμενη μόνο από Βεδουίνους νομάδες, για αιώνες. Μαζί με τη γειτονική Beidha, η Μικρή Πέτρα ανασκάφηκε στα τέλη του 20ού αιώνα από την Diana Kirkbride και τον Brian Byrd.

Το 2010, ένα biclinium, ή τραπεζαρία, σε μία από τις σπηλιές ανακαλύφθηκε ότι έχει σωζόμενη εσωτερική τέχνη που απεικονίζει σταφύλια, αμπέλια και putti με μεγάλη λεπτομέρεια με ποικίλη παλέτα, πιθανώς σε φόρο τιμής στον Έλληνα θεό Διόνυσο και στην κατανάλωση κρασιού. Οι ελληνιστικές τοιχογραφίες οροφής ηλικίας 2.000 ετών έχουν αποκατασταθεί από τότε. Ενώ δεν είναι μόνο το μόνο γνωστό δείγμα εσωτερικής εικονιστικής ζωγραφικής των Ναβαταίων in situ, είναι ένα πολύ σπάνιο δείγμα μεγάλης κλίμακας ελληνιστικής ζωγραφικής, που θεωρείται ανώτερη ακόμη και από παρόμοιους μεταγενέστερους ρωμαϊκούς πίνακες στο Herculaneum