Pattadakal, που ονομάζεται επίσης Paṭṭadakallu ή Raktapura, είναι ένα συγκρότημα ινδουιστών και τζαϊνικών ναών του 7ου και 8ου αιώνα μ.Χ. στη βόρεια Καρνατάκα (Ινδία ). Στη δυτική όχθη του ποταμού Malaprabha στην περιοχή Bagalakote, αυτό το Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO απέχει 14 μίλια (23 km) από το Badami και περίπου 6 μίλια (9,7 km) από το Aihole, και τα δύο είναι ιστορικά σημαντικά κέντρα των μνημείων Chalukya. Το μνημείο είναι προστατευόμενος χώρος σύμφωνα με την ινδική νομοθεσία και διαχειρίζεται η Αρχαιολογική Υπηρεσία της Ινδίας (ASI).

Η UNESCO έχει περιγράψει το Pattadakal ως "ένα αρμονικό μείγμα αρχιτεκτονικών μορφών από τη βόρεια και νότια Ινδία" και μια εικονογράφηση της «εκλεκτικής τέχνης» στο απόγειό της. Οι ινδουιστικοί ναοί είναι γενικά αφιερωμένοι στον Σίβα, αλλά παρουσιάζονται επίσης στοιχεία της θεολογίας και των θρύλων του Βαϊσναβισμού και του Σακτισμού. Οι ζωφόροι στους ινδουιστικούς ναούς παρουσιάζουν διάφορες βεδικές και πουρανικές έννοιες, απεικονίζουν ιστορίες από την Ramayana, την Mahabharata, την Bhagavata Purana, καθώς και στοιχεία άλλων ινδουιστικών κειμένων, όπως το Panchatantra και το Kirātārjunīya. Ο ναός των Τζαϊν είναι αφιερωμένος μόνο σε μία Τζίνα. Οι πιο εκλεπτυσμένοι ναοί, με περίπλοκες ζωφόρους και μια συγχώνευση βόρειων και νότιων ρυθμών, βρίσκονται στους ναούς Papanatha και Virupaksha. Ο ναός Virupaksha είναι ένας ενεργός οίκος ινδουιστικής λατρείας.

Ο ποταμός Mallaprabha, ένας παραπόταμος του ποταμού Krishna που διασχίζει την κοιλάδα των βουνών που περιβάλλεται και οι πεδιάδες έχει μεγάλη σημασία και θέση σε αυτή την ιστορία της νότιας Ινδίας. Η προέλευση αυτού του ποταμού είναι από το Kanakumbi, στην περιοχή Belagavi στην περιοχή των δυτικών γκατ που ρέει προς την ανατολική πλευρά. Μόλις 1 χλμ πριν φτάσει στο pattadakkal, αρχίζει να ρέει από νότο προς βορρά. Σύμφωνα με την παράδοση των Ινδουιστών, ένα ποτάμι που ρέει προς τη βόρεια κατεύθυνση ονομάζεται επίσης Uttaravahini