Il Porcellino (ιταλικό "γουρουνάκι") είναι το τοπικό φλωρεντίνικο παρατσούκλι για το χάλκινο σιντριβάνι ενός κάπρου. Η φιγούρα του σιντριβάνι σμιλεύτηκε και χυτεύτηκε από τον μάστορα του μπαρόκ Pietro Tacca (1577–1640) λίγο πριν το 1634, ακολουθώντας ένα μαρμάρινο ιταλικό αντίγραφο ελληνιστικού μαρμάρινου πρωτοτύπου, εκείνη την εποχή στις συλλογές του Μεγάλου Δούκα και σήμερα εκτίθεται στο κλασικό τμήμα του Μουσείο Ουφίτσι. Το πρωτότυπο, το οποίο βρέθηκε στη Ρώμη και μεταφέρθηκε στη Φλωρεντία στα μέσα του 16ου αιώνα από τους Μέδικους, συνδέθηκε από την εποχή της εκ νέου ανακάλυψής του με τον Καλυδώνιο Κάπρο του ελληνικού μύθου.

Ο μπρούτζος του Tacca, ο οποίος έχει Έσκιψε το ρωμαϊκό μάρμαρο που χρησίμευε ως πρότυπο, προοριζόταν αρχικά για τον κήπο Boboli και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Mercato Nuovo στη Φλωρεντία της Ιταλίας. το σιντριβάνι τοποθετήθηκε αρχικά με ανατολικό προσανατολισμό, στη via Calimala, μπροστά από το φαρμακείο που από την ένωση απέκτησε το όνομα Farmacia del Cinghiale (ιταλικά σημαίνει "κάπρος"). Για να κερδίσει περισσότερο χώρο για την κίνηση της αγοράς, μεταφέρθηκε αργότερα στην πλευρά που βλέπει νότια, όπου εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο δημοφιλή χαρακτηριστικά για τους τουρίστες. Το σημερινό άγαλμα είναι ένα σύγχρονο αντίγραφο, χυτεύτηκε το 1998 από τον Ferdinando Marinelli Artistic Foundry και αντικαταστάθηκε το 2008, ενώ ο μπρούτζος του Tacca βρίσκεται στο νέο Museo Stefano Bardini στο Palazzo Mozzi.

Επισκέπτες στο Il Porcellino. βάζουν ένα νόμισμα στα ανοιχτά σαγόνια του κάπρου, με σκοπό να το αφήσουν να πέσει μέσα από την κάτω σχάρα για καλή τύχη, και τρίβουν το ρύγχος του κάπρου για να εξασφαλίσουν την επιστροφή στη Φλωρεντία, μια παράδοση που έκανε ο Σκωτσέζος λογοτεχνικός ταξιδιώτης Tobias Smollett σημειώθηκε ήδη το 1766, το οποίο έχει διατηρήσει το ρύγχος σε μια κατάσταση γυαλισμένης γυαλάδας, ενώ το υπόλοιπο σώμα του κάπρου έχει πατινάρει σε ένα θαμπό καστανοπράσινο.