Το Ιστορικό υδραυλικό σύστημα Shushtar (Περσικά: سازهu200cهای آبی شوشتر) είναι ένα σύνθετο σύστημα άρδευσης της νησιωτικής πόλης Shushtar από την εποχή των Σασσανιδών. Αποτελείται από 13 φράγματα, γέφυρες, κανάλια και κατασκευές που συνεργάζονται ως υδραυλικό σύστημα.

Βρίσκεται στην επαρχία Khuzestan του Ιράν. Εγγράφηκε στον κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 2009 και είναι το 10ο μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς του Ιράν που έχει εγγραφεί στον κατάλογο των Ηνωμένων Εθνών.

Η υποδομή του Σουστάρ περιλάμβανε νερόμυλους, φράγματα, σήραγγες και κανάλια. Πάνω στους νερόμυλους και στους καταρράκτες χτίστηκε η Γέφυρα Γκάργκαρ. Το κανάλι Bolayti βρίσκεται στην ανατολική πλευρά των νερόμυλων και πέφτει νερό και λειτουργεί για την παροχή νερού από πίσω από τη γέφυρα GarGar στην ανατολική πλευρά των νερόμυλων και διοχετεύει το νερό για να αποτρέψει τη ζημιά στους νερόμυλους. Η σήραγγα Dahaneye shahr (στόμιο πόλης) είναι μία από τις τρεις κύριες σήραγγες που διοχέτευαν το νερό πίσω από τη γέφυρα Gargar-Dam στον νερόμυλο και στη συνέχεια λειτουργούσαν αρκετούς νερόμυλους. Το κανάλι Seh kooreh διοχετεύει το νερό πίσω από τη γέφυρα GarGar στη δυτική πλευρά. Στους νερόμυλους και στους καταρράκτες νερού, μπορούμε να δούμε ένα τέλειο μοντέλο haltering to run μύλοι.

Το Band-e Kaisar ("φράγμα του Καίσαρα"), ένα ρωμαϊκό μήκος περίπου 500 μέτρων (1.600 ft) φράγμα κατά μήκος του Karun, ήταν η βασική δομή του συγκροτήματος που, μαζί με το φράγμα Mizan (Band-e Mizan), συγκρατούσε και εκτρέπει το νερό του ποταμού στα αρδευτικά κανάλια της περιοχής. Χτίστηκε από ένα Ρωμαίο εργατικό δυναμικό τον 3ο αιώνα μ.Χ., κατά παραγγελία των Σασσανιδών, ήταν η πιο ανατολική ρωμαϊκή γέφυρα και ρωμαϊκό φράγμα και η πρώτη κατασκευή στο Ιράν που συνδύασε μια γέφυρα με ένα φράγμα.

Μέρη του συστήματος άρδευσης. λέγεται ότι αρχικά χρονολογούνται στην εποχή του Δαρείου του Μεγάλου, ενός Αχαιμενιανού βασιλιά του Ιράν. Αποτελείται εν μέρει από ένα ζεύγος πρωτογενών καναλιών εκτροπής στον ποταμό Karun, ένα από τα οποία χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα. Παρέχει νερό στην πόλη Shushtar μέσω μιας διαδρομής τροφοδοτικών σηράγγων. Η περιοχή περιλαμβάνει το Κάστρο Σαλασέλ, που αποτελεί τον άξονα λειτουργίας του υδραυλικού συστήματος. Αποτελείται επίσης από έναν πύργο για τη μέτρηση της στάθμης του νερού, μαζί με γέφυρες, φράγματα, μύλους και λεκάνες.

Στη συνέχεια, εισέρχεται στην πεδιάδα νότια της πόλης, όπου ο αντίκτυπός του περιλαμβάνει τη δυνατότητα καλλιέργειας πάνω από την περιοχή που ονομάζεται Mianâb και φύτευση περιβόλων. Στην πραγματικότητα ολόκληρη η περιοχή μεταξύ των δύο καναλιών εκτροπής (Shutayt και Gargar) στον ποταμό Karun ονομάζεται Mianâb, ένα νησί που έχει την πόλη Shushtar στο βόρειο άκρο της.

Η τοποθεσία έχει αναφερθεί ως "αριστούργημα". της δημιουργικής ιδιοφυΐας» από την UNESCO.