Lurzoruaren azpian erromatar eta karolingiar aztarnak topatu dira. Egungo katedralaren lehen proiektuak lehenago egin baziren ere, 1248 arte ez ziren hasi eraikuntza lanak eta, hasiera-hasieratik, frantses gotikoa garatzea eta gainditzea izan zuten xede. Gogoangarria da, esate baterako, mendebaldeko fatxadaren proiektua: 1300 inguruan marraztutako lau metro altu baino gehiagoko pergamino bat da, zeinetan mendebaldeko fatxadaren proiektua xehetasun guztiz islatua agertzen den[1].

Nolanahi ere, katedrala ez zen Erdi Aroan amaitu, baina ez teknikaren edo artearen arloan soluziorik ez zutelako, baizik eta dirurik ez zegoelako. Hori zela-eta, eraikuntza lanak 1510ean eten ziren. 1560an katedralaren kabildoak behin-betiko utzi zion diru laguntzak biltzeari. Ordutik aurrera, eta mendeetan zehar, amaitutako zatia erlijio eginkizunetarako erabili zen. XIX. mendean, Frederiko Gilen IV.a Prusiakoak gogoz bultzatu zituen katedralaren eraikuntza lanak. 1842ko irailaren 4an ezarri zen eraberritze lanen lehen harria, eta 1880ko urriaren 15ean inauguratu zen.

Bigarren Mundu Gerrako bonbardaketetan kalte handiak jasan zituen, gangetan eta ipar-mendebaldeko dorrean batez ere, baina Erdi Aroko artelanak gorde ahal izan ziren. Gerra ostean berreraikitzeari ekin zitzaion, eta lan nagusiak 1956an amaitu ziren[2]. Beti ere, eraikina etengabeko eraberritze lanetan murgildurik dago, airearen kutsadurak eta usoek kalte egiten baitiote harriari. Eraikuntzan hiru harri mota erabili ziren, eta horietako bat da gehien hondatzen dena. Beste harri mota bat, berriz, belztu egiten da.