Madīnat al-Zahrā (en árabe مدينة الزهراء, "A cidade de Zahra"), tamén coñecida como Medina Azahara, foi unha cidade palatina ou áulica mandada edificar por Abderramán III (Abd al-Rahman III, al-Nasir) na periferia de Córdoba, a uns 8 km cara ao oeste.

Os principais motivos da súa construción foron de índole político-ideolóxica: a dignidade de califa esixía a fundación dunha nova cidade, símbolo do seu poder, a imitación doutros califatos orientais, e sobre todo para mostrar a súa superioridade sobre os seus grandes inimigos, os fatimís de Ifriqiya, a zona norte do continente africano. Non só eran opoñentes políticos, senón tamén relixiosos, pois os fatimís, xiítas, eran inimigos dos omeias, maioritariamente da rama islámica suní.