Aínda que o paso coñecíase na antigüidade, non se empregou amplamente até principios do século XIII, porque comportaba vadear o turbulento río Reuss, crecido coas neves fundidas durante o principio do verán, na empinada Garganta de Schöllenen. As mortes por afogamento no paso incrementábanse en abril e maio, segundo os antigos relatos das vilas próximas.