ანტიკურ ხანაში ლა-როშელის ტერიტორია გალებით იყო დასახლებული. რომაულ ეპოქაში ტერიტორია რომაელებმა დაიკავეს, რომლებმაც სანაპიროს გასწვრივ მარილისა და ღვინის წარმოება დაიწყეს და მთელი იმპერიის მასშტაბით ექსპორტი დაიწყეს. სანტ-ელუასა და ლე მინიმეს მახლობლად ამ პერიოდის რომაული ვილები და მარილის საწარმოებელი მლაშობი ნიადაგებია აღმოჩენილი.

ლა-როშელი X საუკუნეში დაარსდა და XII საუკუნეში მნიშვნელოვანი ნავსადგური გახდა. ქალაქის პირველი სახელწოდება შემოკლებული ლათინური ფორმით Rupella („პატარა კლდე“) 961 წელსაა დაფიქსირებული. სანამ ქალაქს ამჟამინდელი სახელი ეწოდებოდა, Rocella-დ და Roscella-დ იხსენიებოდა. ლა-როშელის, როგორც ნავსადგურის დაარსება დაკავშირებულია აკვიტანიის ჰერცოგ გილიომ X-ის გამარჯვებასთან შატელატიონ-პლაჟის მმართველ ისამბერტზე 1130 წელს, რის შემდეგაც აკვიტანიის ჰერცოგმა შატელატიონ-პლაჟი გაანადგურა.[1] 1137 წელს გილიომ X-მ ლა-როშელი თავისუფალ პორტად გამოაცხადა და ქალაქს კომუნის ჩამოყალიბების უფლება მისცა. ელეონორ აკვიტანიელმა მამამისის მიერ გამოქვეყნებულ კომუნალურ ქარტიას მხარი დაუჭირა და 1199 წელს ქალაქის მერად გილიომ დე მონმიღაილი დაინიშნა. ქალაქის მერი უფლებამოსილებებს 24 მუნიციპალურ მაგისტრატთან და 75 პირთან ერთად ახორციელებდა, რომელთა იურისდიქციაც ქალაქის მთელ მოსახლეობაზე ვრცელდებოდა. კომუნალური ქარტიის მეშვეობით ქალაქს რამდენიმე პრივილეგია მიენიჭა, მათ შორის მონეტების მოჭრის, სამეფო გადასახადებისგან თავისუფალი ბიზნესის წარმოებისა და სხვ.

1152 წელს ელეონორი ჰენრი პლანტაგენეტზე დაქორწინდა, რომელიც 1154 წელს ინგლისის მეფე ჰენრი II გახდა, რის შემდეგაც ლა-როშელი 1224 წლამდე პლანტაგენეტთა მმართველობის ქვეშ მოექცა. 1224 წლის ზაფხულში ქალაქი ოცდღიანი ალყის შემდეგ ლუი VIII-მ აიღო. 1185 წელს ჰენრი II-მ ციხე-კოშკი ააგო, რომლის ნანგრევებიც დღემდე შემორჩენილია.[2]

პლანტაგენეტთა მმართველობის დროს ლა-როშელი ინგლისთან, ესპანეთთა და ნიდერლანდებთან საზღვაო და სახმელეთო ვაჭრობით იყო დაკავებული. 1196 წელს მდიდარმა ბურჟუამ, ალექსანდრე აფრედმა სიმდიდრის საძიებლა შვიდგემიანი ფლოტი აფრიკის სანაპიროებისკენ გაგზავნა. გემების დაბრუნების ლოდინში აფრედი გაკოტრდა, თუმცა შვიდი წლის შემდეგ გემები სიმდიდრით დაბრუნდნენ.