វិមានអនុស្សាវរីយ៍លីនខុន គឺជាអនុស្សាវរីយ៍ជាតិរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកដែលត្រូវបានសាងសង់ឡើងដើម្បីគោរពដល់ប្រធានាធិបតីទី ១៦ របស់សហរដ្ឋអាមេរិកគឺអាប្រាហាំលីនខុន។ វាស្ថិតនៅចុងខាងលិចនៃផ្សារទំនើបជាតិនៅវ៉ាស៊ីនតោនឌីស៊ីឆ្លងពីវិមានវ៉ាស៊ីនតុនហើយស្ថិតនៅក្នុងទំរង់ជាប្រាសាទព្រះវិហារ។ ស្ថាបត្យករនៃការចងចាំនេះគឺលោក Henry Bacon ។ អ្នករចនារូបចម្លាក់រូបសំណាកកណ្តាលធំនៅខាងក្នុងមហាវិទ្យាល័យចងចាំគឺ អ័ប្រាហាំលីនខុន ឆ្នាំ ១៩២០ - គឺដានីយ៉ែលឆេស្ទឺរបារាំង រូបចម្លាក់លីនខុនត្រូវបានឆ្លាក់ដោយ Piccirilli Brothers ។ ជាងគំនូរផ្ទាំងគំនូរផ្នែកខាងក្នុងគឺជូលីហ្គឺរីន។ ឧទ្ទិសជូននៅខែឧសភាឆ្នាំ ១៩២២ វាជាអនុស្សាវរីយ៍មួយក្នុងចំណោមអនុស្សាវរីយ៍ជាច្រើនដែលត្រូវបានកសាងឡើងដើម្បីគោរពប្រធានាធិបតីអាមេរិក។ វាតែងតែជាកន្លែងទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរដ៏សំខាន់ហើយចាប់តាំងពីទសវត្សឆ្នាំ ១៩៣០ បានក្លាយជាមជ្ឈមណ្ឌលនិមិត្តរូបផ្តោតសំខាន់លើទំនាក់ទំនងប្រណាំង។
អគារនេះមានទម្រង់ជាប្រាសាទបែបក្រិកហើយមានរូបចម្លាក់អង្គុយដ៏ធំមួយរបស់អ័ប្រាហាំលីនខុននិងសិលាចារឹកនៃសុន្ទរកថាល្បីពីរដោយលីនខុនអាសយដ្ឋាន Gettysburg និងអាសយដ្ឋានសម្ពោធទី ២ របស់គាត់។ អនុស្សាវរីយ៍នេះគឺជាទីតា...អានបន្ថែម
វិមានអនុស្សាវរីយ៍លីនខុន គឺជាអនុស្សាវរីយ៍ជាតិរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកដែលត្រូវបានសាងសង់ឡើងដើម្បីគោរពដល់ប្រធានាធិបតីទី ១៦ របស់សហរដ្ឋអាមេរិកគឺអាប្រាហាំលីនខុន។ វាស្ថិតនៅចុងខាងលិចនៃផ្សារទំនើបជាតិនៅវ៉ាស៊ីនតោនឌីស៊ីឆ្លងពីវិមានវ៉ាស៊ីនតុនហើយស្ថិតនៅក្នុងទំរង់ជាប្រាសាទព្រះវិហារ។ ស្ថាបត្យករនៃការចងចាំនេះគឺលោក Henry Bacon ។ អ្នករចនារូបចម្លាក់រូបសំណាកកណ្តាលធំនៅខាងក្នុងមហាវិទ្យាល័យចងចាំគឺ អ័ប្រាហាំលីនខុន ឆ្នាំ ១៩២០ - គឺដានីយ៉ែលឆេស្ទឺរបារាំង រូបចម្លាក់លីនខុនត្រូវបានឆ្លាក់ដោយ Piccirilli Brothers ។ ជាងគំនូរផ្ទាំងគំនូរផ្នែកខាងក្នុងគឺជូលីហ្គឺរីន។ ឧទ្ទិសជូននៅខែឧសភាឆ្នាំ ១៩២២ វាជាអនុស្សាវរីយ៍មួយក្នុងចំណោមអនុស្សាវរីយ៍ជាច្រើនដែលត្រូវបានកសាងឡើងដើម្បីគោរពប្រធានាធិបតីអាមេរិក។ វាតែងតែជាកន្លែងទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរដ៏សំខាន់ហើយចាប់តាំងពីទសវត្សឆ្នាំ ១៩៣០ បានក្លាយជាមជ្ឈមណ្ឌលនិមិត្តរូបផ្តោតសំខាន់លើទំនាក់ទំនងប្រណាំង។
អគារនេះមានទម្រង់ជាប្រាសាទបែបក្រិកហើយមានរូបចម្លាក់អង្គុយដ៏ធំមួយរបស់អ័ប្រាហាំលីនខុននិងសិលាចារឹកនៃសុន្ទរកថាល្បីពីរដោយលីនខុនអាសយដ្ឋាន Gettysburg និងអាសយដ្ឋានសម្ពោធទី ២ របស់គាត់។ អនុស្សាវរីយ៍នេះគឺជាទីតាំងនៃសុន្ទរកថាល្បី ៗ ជាច្រើនរួមមានសុន្ទរកថា“ ខ្ញុំមានក្តីសុបិន” របស់លោកម៉ាទីនលូធើរឃីជជុនដែលបានថ្លែងនៅថ្ងៃទី ២៨ ខែសីហាឆ្នាំ ១៩៦៣ ក្នុងអំឡុងពេលបាតុកម្មនៅចុងខែមីនានៅវ៉ាស៊ីនតោនសម្រាប់ការងារនិងសេរីភាព។
វិមានអនុស្សាវរីយ៍នេះត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយសេវាកម្មឧទ្យានជាតិក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ក្រុមឧទ្យានជាតិនិងសួនឧទ្យានជាតិ។ វាត្រូវបានគេចុះបញ្ជីនៅក្នុងបញ្ជីជាតិនៃកន្លែងប្រវត្តិសាស្ត្រចាប់តាំងពីថ្ងៃទី ១៥ ខែតុលាឆ្នាំ ១៩៦៦ ហើយត្រូវបានជាប់ចំណាត់ថ្នាក់ទី ៧ ក្នុងបញ្ជីវិទ្យាស្ថានស្ថាបត្យករអាមេរិចឆ្នាំ ២០០៧ នៃស្ថាបត្យកម្មដែលខ្ញុំចូលចិត្តបំផុតរបស់អាមេរិក។ អនុស្សាវរីយ៍នេះបើកចំហដល់សាធារណជន ២៤ ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃហើយមានមនុស្សជាង ៧ លាននាក់មកទស្សនាវាជារៀងរាល់ឆ្នាំ។
បន្ថែមមតិយោបល់ថ្មី