Пештерите Канхери (Канхерī-guhā [kaːnʱeɾiː ɡuɦaː]) се група пештери и споменици издлабени во карпи исечени во огромен базалт во шумите на Националниот парк Санџај Ганди, на поранешниот остров Салсет во западното предградие на Мумбаи, Индија. Тие содржат будистички скулптури и релјефни резби, слики и натписи, кои датираат од 1 век н.е. до 10 век н.е. Канхери потекнува од санскритскиот Кришнагири, што значи црна планина.

Локалитетот е на рид и е достапно преку скалите со исечени карпи. Пештерскиот комплекс опфаќа сто и девет пештери. Најстарите се релативно обични и неукрасени, за разлика од подоцнежните пештери на локацијата и високо украсените пештери Елефанта во Мумбаи. Секоја пештера има камен цокол кој функционирал како кревет. Собраниската сала со огромни камени столбови содржи ступа (будистичко светилиште). Каналите од карпи над пештерите внесуваа дождовница во цистерни, кои го обезбедуваа комплексот со вода. Откако пештерите беа претворени во постојани манастири, нивните ѕидови беа издлабени со сложени релјефи на Буда и Бодисатвите. Пештерите Канхери биле изградени во 1 век и станале важна будистичка населба на брегот Конкан до 3 век од нашата ера.

Повеќето пештери беа будистички вихари, наменети за живеење, учење и медитација. Поголемите пештери, кои функционирале како чаитии, или сали за собраниско обожавање, се обложени со сложено врежани будистички скулптури, релјефи, столбови и ступи издлабени во карпи. Авалокитешвара е најкарактеристичната фигура. Големиот број вихари покажува дека имало добро организирано воспоставување на будистички монаси. Овој објект бил поврзан и со многу трговски центри, како што се пристаништата Сопара, Каљан, Насик, Паитан и Уџаин. Канхери бил универзитетски центар во времето кога областа била под власт на империите Маурајан и Кушан. Кон крајот на 10 век, будистичкиот учител Атиша (980–1054) дошол во Кришнагири Вихара за да ја проучува будистичката медитација под Рахулагупта.