T-34 е советски среден тенк претставен во 1940 година. Неговиот тенковски пиштол од 76,2 мм (3 инчи) беше помоќен од неговите современици, додека неговиот оклоп со наклон од 60 степени обезбедуваше добра заштита од анти- тенковско оружје. Суспензијата Кристи беше наследена од дизајнот на американскиот тенк М1928 на Џеј Валтер Кристи, чии верзии беа продадени без купола на Црвената армија и документирани како „фарма трактори“, откако беа одбиени од Армијата на САД. Т-34 имаше големо влијание врз конфликтот на Источниот фронт во Втората светска војна и имаше трајно влијание врз дизајнот на тенковите. Откако Германците се сретнаа со тенкот во 1941 година за време на операцијата Барбароса, германскиот генерал Пол Лудвиг Евалд фон Клајст го нарече „најдобриот тенк во светот“, а Хајнц Гудеријан ја потврди „огромната супериорност“ на Т-34 над германските тенкови. Алфред Јодл, началникот на оперативниот штаб на германските вооружени сили, во својот воен дневник го забележал „изненадувањето од ова ново и така непознато wunder вооружување кое било ослободено против германските јуришни дивизии“, иако неговиот оклоп и вооружување беа надминати подоцна во војната.

Т-34 беше главниот столб на оклопните сили на советската Црвена армија во текот на целата војна. Неговите општи спецификации останаа речиси непроменети до почетокот на 1944 година, кога доби надградба на огнената моќ со воведувањето на значително подобрената варијанта Т-34-85. Неговиот метод на производство постојано се усовршуваше и рационализираше за да ги задоволи потребите на Источниот фронт, правејќи го Т-34 побрз и поевтин за производство. Советите на крајот изградија над 80.000 Т-34 од сите варијанти, овозможувајќи стабилно поголем број на терен и покрај загубата на десетици илјади во борба против германскиот Вермахт. Заменувајќи многу лесни и средни тенкови во служба на Црвената армија, тој беше најпроизведениот тенк во војната, како и вториот најпроизведен тенк на сите времиња (по неговиот наследник, серијата Т-54/Т-55). Со 44.900 изгубени за време на војната, таа претрпе и најмногу загуби на тенкови досега. Неговиот развој доведе директно до Т-44, потоа серијата тенкови Т-54 и Т-55, кои пак еволуираа во подоцнежниот Т-62, кој го формира оклопното јадро на многу модерни армии. Варијантите на Т-34 беа широко извезувани по Втората светска војна, а до 2010 година повеќе од 130 сè уште беа во употреба.