Via Giulia သည် Piazza San Vincenzo Pallotti မှ Tiber ၏ ဘယ်ဘက် (အရှေ့ဘက်) ကမ်းရိုးတန်းတစ်လျှောက်တွင် အီတလီနိုင်ငံ ရောမမြို့ရှိ သမိုင်းဝင်နှင့် ဗိသုကာဆိုင်ရာ အရေးပါသော လမ်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ Ponte Sisto အနီး၊ Piazza dell'Oro သို့။ ၎င်းသည် 1 ကီလိုမီတာခန့်ရှည်လျားပြီး Regola နှင့် Ponte Rioni ကို ဆက်သွယ်ထားသည်။

လမ်း၏ဒီဇိုင်းကို 1508 ခုနှစ်တွင် Pope Julius II မှ Donato Bramante သို့ တာဝန်ပေးအပ်ခဲ့သည် (r. 1503–1513)) သည် အားကောင်းမောင်းသန် della Rovere မိသားစုမှဖြစ်ပြီး ပုပ်ရဟန်းမင်းခေတ် ရောမမြို့ရှိ ပထမဆုံးသော အရေးကြီးသော မြို့ပြစီမံကိန်းများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။

၎င်း၏နာယကအမည်ပေးထားသောလမ်းကို Magistralis မှတဆင့် (မီးထွန်းထားသည်) . "မာစတာလမ်း") ၎င်း၏အရေးကြီးမှုကြောင့်၊ နှင့် Recta မှတဆင့် (lit. "straight road") ဖြစ်သောကြောင့်၊ ၎င်း၏ အပြင်အဆင်။

ပရောဂျက်တွင် ရည်ရွယ်ချက် သုံးခုရှိပါသည်- အလယ်ခေတ်ရောမမြို့၏ ဝင်္ကပါလမ်းများပေါ်တွင် လွှမ်းခြုံထားသော လမ်းများစနစ်သစ်တွင် ထည့်သွင်းထားသော အဓိကလမ်းမကြီးတစ်ခု ဖန်တီးခြင်း၊ ကက်သလစ်ချာ့ခ်ျ၏ အသစ်တဖန်ခမ်းနားမှုကို သက်သေခံရန်အတွက် ခမ်းနားထည်ဝါသော အဆောက်အအုံများဖြင့် ဝန်းရံထားသည့် ကြီးမားသောလမ်းကို ဆောက်လုပ်ခြင်း၊ နောက်ဆုံးတွင်၊ ဗာတီကန်အနီးရှိ အုပ်ချုပ်ရေးနှင့် ဘဏ်လုပ်ငန်းဗဟိုဌာနအသစ်၊ ပုပ်ရဟန်းမင်း၏ထိုင်ခုံနှင့် Capitoline Hill ရှိ ရိုးရာမြို့လယ်ခေါင်မှ ပုပ်ရဟန်းမင်းများကို ဆန့်ကျင်သော ရောမဘုရင်မင်းမြတ်မိသားစုများက လွှမ်းမိုးထားသည်။

1511 ၏ pax romana နှင့် ပုပ်ရဟန်းမင်း ကွယ်လွန်ပြီး နှစ်နှစ်အကြာတွင် ပရောဂျက်၏ ရပ်တန့်သွားသော်လည်း၊ လမ်းသစ်သည် ချက်ချင်းပင် လက်ရာမြောက်သည့် အဓိကအချက်အချာများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်လာခဲ့သည်။ ရောမမြို့။ နန်းတော်များနှင့် ဘုရားရှိခိုးကျောင်း အများအပြားကို ခေတ်ကာလ၏ အရေးအပါဆုံး ဗိသုကာပညာရှင် Raffaello Sanzio နှင့် Antonio da Sangallo the Younger ကဲ့သို့သော ခေတ်က အရေးအပါဆုံး ဗိသုကာပညာရှင်များက ဆောက်လုပ်ခဲ့ပြီး လမ်းပေါ်သို့ ပြောင်းရွှေ့ရန် ရွေးချယ်လေ့ရှိသည်။ ဥရောပနိုင်ငံများနှင့် အီတလီမြို့ပြနိုင်ငံများတွင် ၎င်းတို့၏ဘုရားကျောင်းများကို လမ်းပေါ် သို့မဟုတ် အနီးတစ်ဝိုက်တွင် ဆောက်လုပ်ရန် မြင့်မြတ်သောမိသားစုများစွာက ၎င်းတို့နှင့်ပူးပေါင်းခဲ့သည်။

Baroque ခေတ်တွင် အရေးအကြီးဆုံး ဗိသုကာပညာရှင် Francesco Borromini၊ Carlo Maderno နှင့် Giacomo della Porta တို့ကဲ့သို့သော ခေတ်ကာလ၏ အရေးအပါဆုံး ဗိသုကာပညာရှင်များမှ ညွှန်ကြားသည့် အဆောက်အဦး လှုပ်ရှားမှုသည် မတည်မငြိမ်ဖြစ်ပြီး လမ်းပေါ်တွင် ရောမမှူးမတ်များ၏ နှစ်သက်ရာနေရာ၊ ပြိုင်ပွဲများ၊ ပါတီများနှင့် ပွဲတော်ကြီးများ၏ ပြဇာတ်ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုကာလအတွင်း ပုပ်ရဟန်းမင်းနှင့် ပုဂ္ဂလိက နာယကများက ပရဟိတအဖွဲ့များ ထူထောင်ကာ သောက်သုံးရေ ပေးဆောင်ခြင်းဖြင့် လမ်းကို ဆက်လက် စောင့်ရှောက်ခဲ့ကြသည်။

၁၈ ရာစု အလယ်ပိုင်းမှ စ၍ မြို့လယ်ခေါင် Campo Marzio လွင်ပြင်သို့ ရွေ့ပြောင်းမှုသည် ဆောက်လုပ်ရေး လုပ်ငန်းများကို ရပ်တန့်စေကာ မှူးမတ်များ ၏ လမ်းကို စွန့်လွှတ်စေခဲ့သည်။ ယင်း၏အလုပ်ရုံဆွေးနွေးပွဲများနှင့်အတူ လက်မှုပညာရှင်လူဦးရေသည် ယင်းတို့ကို အစားထိုးခဲ့ပြီး Via Giulia သည် ရာစုနှစ်နှစ်ခုကြာ အမှတ်ရစေမည့် အထီးကျန်ဆန်သော အသွင်အပြင်ကို လက်ခံခဲ့သည်။ ဖက်ဆစ်ခေတ်ကာလတွင် အချို့သော ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းခွင်များသည် ဗဟိုလမ်း၏ စည်းလုံးညီညွတ်မှုကို ပျက်ပြားစေကာ ပျက်စီးမှုများအား ပြန်လည်ပြုပြင်ခြင်းမရှိသေးပေ။ ယင်းကဲ့သို့ပင်၊ Via Giulia သည် ရောမမြို့၏ အနုပညာနှင့် သမိုင်းတွင် အချမ်းသာဆုံးလမ်းများထဲမှ တစ်ခုအဖြစ် ဆက်လက်တည်ရှိနေကာ ရာစုနှစ်နှစ်ကြာ ကျဆင်းသွားပြီးနောက် ၁၉၅၀ ခုနှစ်များမှစ၍ အဆိုပါလမ်း၏ကျော်ကြားမှုသည် မြို့တော်၏ဂုဏ်သိက္ခာအရှိဆုံးနေရာများထဲမှတစ်ခုအဖြစ် အသစ်ပြန်လည်ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။