De Badami-grottempels zijn een complex van hindoeïstische en jaïnistische grottempels in Badami, een stad in het Bagalkot-district in het noorden van Karnataka, India. De grotten zijn belangrijke voorbeelden van Indiase rotsarchitectuur, met name Badami Chalukya-architectuur, en de vroegste dateren uit de 6e eeuw. Badami is een moderne naam en was voorheen bekend als Vataapinagara, de hoofdstad van de vroege Chalukya-dynastie, die van de 6e tot de 8e eeuw een groot deel van Karnataka regeerde. Badami ligt op de westelijke oever van een kunstmatig meer omringd door een aarden wal met stenen trappen; het is in het noorden en zuiden omringd door forten die in latere tijden zijn gebouwd. Deze grotten werden in 1924 ontdekt door Stella Kramrisch.

De Badami-grottempels vertegenwoordigen enkele van de vroegst bekende voorbeelden van hindoetempels in de Deccan-regio. Samen met de tempels in Aihole transformeerden ze de vallei van de Mallaprabha-rivier in een bakermat van tempelarchitectuur die de componenten van latere hindoetempels elders in India beïnvloedde.

Grotten 1 tot 4 bevinden zich op de helling van de heuvel in zachte Badami-zandsteenformatie, ten zuidoosten van de stad. In Grot 1, tussen verschillende sculpturen van hindoeïstische godheden en thema's, is een prominent beeldhouwwerk van de Tandava-dansende Shiva als Nataraja. Grot 2 lijkt qua lay-out en afmetingen grotendeels op Grot 1, met hindoeïstische onderwerpen waarvan het reliëf van Vishnu als Trivikrama het grootste is. De grootste grot is Cave 3, met Vishnu-relaties, en het is ook de meest ingewikkeld uitgehouwen grot in het complex. Cave 4 is gewijd aan gerespecteerde figuren van het jaïnisme. Rond het meer heeft Badami nog meer grotten, waarvan er één een boeddhistische grot kan zijn. Een andere grot werd ontdekt in 2015, ongeveer 500 meter (1600 voet) van de vier belangrijkste grotten, met 27 hindoeïstische gravures.