Carnaval do Brasil ( Brazilian Carnival )
Het Carnaval van Brazilië (Portugees: Carnaval do Brasil, IPA: [kaʁnaˈvaw]) is een jaarlijks Braziliaans festival dat wordt gehouden op de vrijdagmiddag voor Aswoensdag om 12.00 uur, dat het begin van de vastentijd markeert, de veertigdaagse periode voor Pasen. Tijdens de vastentijd onthielden rooms-katholieken en enkele andere christenen zich traditioneel van de consumptie van vlees en gevogelte, vandaar de term "carnaval", van carnelevare, "om vlees te verwijderen (letterlijk "verhogen")."< /p>
Ritme, deelname en kostuums verschillen van de ene regio in Brazilië tot de andere. In de zuidoostelijke steden Rio de Janeiro, São Paulo en Vitória worden grote georganiseerde parades geleid door sambascholen. Die officiële parades zijn bedoeld om door het publiek te worden bekeken, terwijl kleine parades (blocos) die publieke deelname mogelijk maken, te vinden zijn in andere steden, zoals Belo Horizonte, ook in de zuidoostelijke regio. De noordoostelijke steden Recife, Olinda, Salvador en Porto Seguro hebben groepen georganiseerd die door straten paraderen, en het publiek heeft rechtstreeks contact met hen. Het is een zesdaags feest waar menigten de trios elétricos dansend en zingend door de straten van de stad volgen. Ook in het noordoosten heeft het carnaval van Olinda unieke kenmerken, sterk beïnvloed door lokale folklore en culturele manifestaties, zoals Frevo en Maracatu.
De typische muziekgenres van het Braziliaanse carnaval zijn, in de regio Zuidoost in het algemeen, vooral de steden Rio de Janeiro en São Paulo: de samba-enredo, de samba de bloco, de samba de embalo en de marchinha; en in de noordoostelijke regio waaronder Pernambuco (meestal steden Olinda en Recife): frevo en maracatu, en Bahia (meestal de stad Salvador): samba-reggae, pagode (ook een soort samba) en het hoofdgenre axé-muziek. Deze ritmes zijn voornamelijk ontwikkeld door Afro-Brazilianen en Pardos, waarbij veel culturele invloeden zijn verwerkt en aangepast, van de percussiebeats van Afrika tot de militaire fanfares van Europa en Iberische muziek bij het gebruik van instrumenten als pandeiro en cavaquinho.
Carnaval is de meest populaire vakantie in Brazilië en is een evenement van enorme proporties geworden. Met uitzondering van industriële productie, winkels zoals winkelcentra en carnavalsgerelateerde bedrijven, verenigt het land zich bijna een week lang volledig en zijn de festiviteiten intens, dag en nacht, voornamelijk in kuststeden. Het carnaval van Rio de Janeiro alleen al trok in 2011 4,9 miljoen mensen, waarvan 400.000 buitenlanders.
Lees meer
Het Carnaval van Brazilië (Portugees: Carnaval do Brasil, IPA: [kaʁnaˈvaw]) is een jaarlijks Braziliaans festival dat wordt gehouden op de vrijdagmiddag voor Aswoensdag om 12.00 uur, dat het begin van de vastentijd markeert, de veertigdaagse periode voor Pasen. Tijdens de vastentijd onthielden rooms-katholieken en enkele andere christenen zich traditioneel van de consumptie van vlees en gevogelte, vandaar de term "carnaval", van carnelevare, "om vlees te verwijderen (letterlijk "verhogen")."< /p>
Ritme, deelname en kostuums verschillen van de ene regio in Brazilië tot de andere. In de zuidoostelijke steden Rio de Janeiro, São Paulo en Vitória worden grote georganiseerde parades geleid door sambascholen. Die officiële parades zijn bedoeld om door het publiek te worden bekeken, terwijl kleine parades (blocos) die publieke deelname mogelijk maken, te vinden zijn in andere steden, zoals Belo Horizonte, ook in de zuidoostelijke regio. De noordoostelijke steden Recife, Olinda, Salvador en Porto Seguro hebben groepen georganiseerd die door straten paraderen, en het publiek heeft rechtstreeks contact met hen. Het is een zesdaags feest waar menigten de trios elétricos dansend en zingend door de straten van de stad volgen. Ook in het noordoosten heeft het carnaval van Olinda unieke kenmerken, sterk beïnvloed door lokale folklore en culturele manifestaties, zoals Frevo en Maracatu.
De typische muziekgenres van het Braziliaanse carnaval zijn, in de regio Zuidoost in het algemeen, vooral de steden Rio de Janeiro en São Paulo: de samba-enredo, de samba de bloco, de samba de embalo en de marchinha; en in de noordoostelijke regio waaronder Pernambuco (meestal steden Olinda en Recife): frevo en maracatu, en Bahia (meestal de stad Salvador): samba-reggae, pagode (ook een soort samba) en het hoofdgenre axé-muziek. Deze ritmes zijn voornamelijk ontwikkeld door Afro-Brazilianen en Pardos, waarbij veel culturele invloeden zijn verwerkt en aangepast, van de percussiebeats van Afrika tot de militaire fanfares van Europa en Iberische muziek bij het gebruik van instrumenten als pandeiro en cavaquinho.
Carnaval is de meest populaire vakantie in Brazilië en is een evenement van enorme proporties geworden. Met uitzondering van industriële productie, winkels zoals winkelcentra en carnavalsgerelateerde bedrijven, verenigt het land zich bijna een week lang volledig en zijn de festiviteiten intens, dag en nacht, voornamelijk in kuststeden. Het carnaval van Rio de Janeiro alleen al trok in 2011 4,9 miljoen mensen, waarvan 400.000 buitenlanders.
Braziliaans carnaval is in wezen een synthese van Europese, inheemse en Afro-Braziliaanse culturele invloeden, waarbij elke groep een belangrijke rol heeft gespeeld in de ontwikkeling van de structuur en esthetiek van het Braziliaanse carnaval van vandaag. Zo zijn de belangrijkste ritmes die worden gebruikt bij carnavalsvieringen ontwikkeld door Afro-Brazilianen en maken ze gebruik van Europese instrumenten zoals de cavaquinho en pandeiro om melodieën en arrangementen te creëren, ook de fantasieën en kostuums in het Braziliaanse carnaval lenen concepten van de kleding van de inboorlingen , zoals het gebruik van veren en de neiging om lichtere kledingstukken te gebruiken. Historisch gezien kan de oorsprong worden herleid tot het Portugese tijdperk van ontdekkingen toen hun karvelen regelmatig door Madeira reden, een gebied dat al nadrukkelijk het carnavalsseizoen vierde, en waar ze waren beladen met goederen, maar ook met mensen en hun ludieke en culturele uitingen.
