Corsicaans

Het Corsicaans (corsu) is een Romaanse taal die voornamelijk gesproken wordt op het eiland Corsica. Het is er de lokale taal en een variant van het Toscaans, een Italiaans dialect, beïnvloed door het Frans. Corsicaans wordt als aparte regionale taal erkend door de Franse overheid. Het nauw verwante Gallura-dialect wordt in het noorden van Sardinië gesproken.

Op Corsica vormt het Frans als onderwijs- en bestuurstaal de belangrijkste bedreiging voor het voortbestaan van het inheemse Corsicaans. De Franse taal deed hier vanaf 1768 voorgoed zijn intrede, het jaar waarin Frankrijk het eiland voor 200.000 pond kocht van de failliete republiek Genua, en is nu dominant. Het Frans wordt er weliswaar met een duidelijk (Italiaans) accent gesproken. De echte, vaak wat oudere Corsicanen praten onderling nog Corsicaans. Hoewel het aantal mensen dat Corsicaans spreekt minder wordt, schat men dat nog steeds circa 65% van de bevolking de taal min of meer machtig is. Sinds 1974 heeft het de status van regionale taal en wordt het zelfs onderwezen aan de universiteit van Corte.

Corsicaans, met name het Zuid-Corsicaans, is tevens nauw verwant met het Gallurese, dat in het noorden van Sardinië (Gallura) gesproken wordt. In vroeger tijden, toen de zeestraat tussen Sardinië en Corsica minder breed was dan nu, vond er tussen Zuid-Corsicanen en bewoners van Noord-Sardinië een geregelde uitwisseling plaats. Zo vluchtten Corsicaanse herders geregeld voor armoede, invasies of kwaadwillende heren naar het buureiland Sardinië. Hoewel de schrijfwijze verschilt ten opzichte van de spelling van het Corsicaans, is het Gallurese te beschouwen als een variant van het Zuid-Corsicaans: er is een grote overeenkomst met het dialect van Sartène. Tegenwoordig gaan de twee taalgebieden vaak samen bij literaire evenementen, zoals schrijfwedstrijden en festivals.