El Serrallo is het maritieme en havendistrict van de stad Tarragona.

Het begon in het midden van de Xixe eeuw, toen, voor de aanleg van de spoorlijn Tarragona-Reus-Montblanc - Lleida en de uitbreiding van de haven van Tarragona, was het noodzakelijk om het land naast het zandstrand te onteigenen, de plaats waar de vissers woonden, die naar het strand van Llatzeret werden verplaatst en toestemming kregen om huizen te bouwen, zolang ze werden gemaakt van hout en op wielen om de overdracht te vergemakkelijken wanneer dit de militaire autoriteiten schikte. Dit wordt beschouwd als het begin van de wijk. Vanaf dat moment zou de buurt ook bekend gaan staan u200bu200bals "el Serrallo", een naam die afkomstig is uit de Afrikaanse oorlog van 1859-1860.

Tarragona heeft echter een lange traditie van 'gedocumenteerde visserij'. activiteit sinds de xiii eeuw; de zeewinkels, houten hutten, zijn gedocumenteerd sinds de xiv eeuw, verspreid langs het Miracle-strand en later in het gebied van de monding van de Francolí. Tijdens de xviii eeuw leefden de mensen van de zee in de stad, vooral in het Bovenste deel; in 1736 waren er 6 matrozen en 27 vissers met een eigen huis; ze waren niet allemaal, de armsten bleven wonen op het strand voor de Carrer del Mar.

Aan het begin van de eeuw, in 1803, werd een bord opgericht met als doel de planning op te stellen van het maritieme gebied; kort daarna, in 1806, werd de planning van de wijk gedocumenteerd door de ingenieur Antoni López Sopella. Het duurde echter tot 1868 voordat de definitieve constructies werden goedgekeurd; beetje bij beetje werd er land gewonnen in de zee, de bouw van huizen nam toe en er werd een vissteiger gebouwd. De architectuur van de huizen is eenvoudig en de buurt heeft een maritieme architectuur die het uniek maakt in vergelijking met andere buurten in Tarragona; de straten zijn ook smal en met weinig ventilatie. In korte tijd, in 1880, werd de kerk van Sant Pere gebouwd bovenop het fort Francolí. Een van de belangrijkste initiatiefnemers van de buurt was Anicet Espinach, financier en bankier die oorspronkelijk uit Barcelona kwam. Vissersboten, ondanks de stedelijke verbeteringen die in de buurt werden aangebracht, bleven aan het strand aan het einde van de kustpier, naast de kerk van Sant Pere, en ook op de transversale dijk aanmeren. De overstromingen veroorzaakten echter materiële en menselijke vernietiging en de oplossing was de bouw van een visserswerf die tijdens de Tweede Republiek werd voorgesteld maar pas in 1942 kon worden voltooid. Het marktgebouw dateert uit 1946 en de eerste scholen.

De buurt begon echter te ontvolken tussen 1965 en 1970, toen het Sociaal Instituut van de Marine buiten de buurt woningen voor vissers bouwde, waardiger dan de vorige, een feit dat tot gevolg had dat sommige gebouwen stonden leeg en verslechterden in korte tijd. Later, tegen het midden van de jaren tachtig, werd een wijkbeweging gelanceerd, Salvem el Serrallo, die de herontwikkeling van de wijk wilde en de betrokkenheid van de haven van Tarragona en de gemeenteraad vroeg; al snel, in 1986, kwam er een reeks maatregelen om de verloedering van de buurt, met de verenigende kern van de kerk van Sant Pere, een halt toe te roepen. Dit zijn jaren waarin er een culturele opleving is, vooral van de parochie (Els pastorets, La passió del Serrallo) en van de aanzet tot traditionele festivals zoals de festivals van Sant Pere of del Carmen.

Serrallo is dus een van de proportioneel meest actieve en emblematische buurten, zozeer zelfs dat de gemeenteraad van Tarragona al heeft voorgesteld het als een toeristische attractie te promoten.

De maritieme wijk heeft een hele reeks verenigingen, waarvan er vele actief deelnemen aan evenementen van feestelijke, culturele en religieuze aard in de stad Tarragona en andere plaatsen:

• Gremi de Marejants (twee paaspassages en drie paukenbanden, 1713)
• La Presa de Jesús (Paaspas en paukenband, 1955)
• Agrupação Coral del Serrallo (koor, 1970)
• Chiquets del Serrallo (castella-bende, 1988)
• Gegants del Serrallo (reuzenbende en grallera, 1990)
• Diables Voramar en Víbria de Tarragona (bende van duivels en vuurdier, respectievelijk 1990 en 1993)

Wat betreft de eigen festivals in de buurt, moet worden gezegd dat ze er twee hebben, op 29 juni Sant Pere (beschermheer van de zeeliedenwijk) en op 16 juli de Maagd van Carmel (beschermheer van Serrallo).

Wat het commerciële weefsel betreft, dit is het gebied waar we meer restaurants kunnen vinden die verband houden met de wereld van de zee. De rest zijn kleine buurtbedrijfjes die profiteren van het leven dat zich daar ontwikkelt, dat ondanks de afstand tot het centrum geen eenvoudige woonwijk is.