De Fogueres de Sant Antoni zijn constructies die op veel plaatsen in de Catalaanse landen zijn gemaakt van hout dat speciaal voor het vuur is gesneden.

De jongeren zijn tussen kerst en half januari verantwoordelijk voor het verzamelen van het hout. Veel vreugdevuren zijn gebouwd rond een centrale boom, May genaamd, die volledig van zijn takken is ontdaan, behalve het bovenste deel. Op andere plaatsen wordt een pop toegevoegd die bovenop het vreugdevuur wordt geplaatst.

Een karakteristieke manier om het vreugdevuur te bouwen is de zogenaamde barraca, een piramidale constructie, met de mei als centrale as en andere stammen of ribben eromheen gerangschikt en gevuld met takken. Het onderste deel blijft leeg.

In de steden waar het leven van Sint-Antonius wordt afgebeeld, proberen de demonen de heilige te verbranden zonder succes. Het personage blijft een paar minuten onder het vuur van de hut.

Het vreugdevuur is het middelpunt van het feest. De gemeenschap verzamelt zich eromheen, eet en voert verschillende feestelijke activiteiten uit.

In de regio's Ports de Morella en Maestrat, in het Valenciaanse Land, worden deze vreugdevuren "barraques" genoemd en maken ze deel uit van de scenografie van het populaire theater dat wordt opgevoerd als onderdeel van de Sant Antoni-festiviteiten. Hiervan valt vooral Santantonà del Forcall op. Op het eiland Mallorca worden de vuren foguerons genoemd, ze zijn gemaakt van hout en andere materialen, ze branden de hele nacht en worden gebruikt om worsten en worsten te koken en om degenen die zich om hen heen verzamelen te verwarmen om pittige glossen te zingen op het geluid van de chimbomba. Op andere plaatsen zijn de vreugdevuren rommelige stapels gras en zuringtakken.

De vreugdevuren ter ere van Sant Antoni worden geplant in verschillende steden, met name Canals, Cerdà, Cinctorres, Todolella, Benissuera, Ascó, Manacor of Sa stad