De Khajuraho Group of Monuments is een groep hindoeïstische en jaïnistische tempels in het district Chhatarpur, Madhya Pradesh, India, ongeveer 175 kilometer ten zuidoosten van Jhansi. Ze zijn een UNESCO-werelderfgoed. De tempels staan u200bu200bbekend om hun architectonische symboliek in Nagara-stijl en een paar erotische sculpturen.

De meeste Khajuraho-tempels werden tussen 885 en 1000 na Christus gebouwd door de Chandela-dynastie. Uit historische gegevens blijkt dat de Khajuraho-tempel in de 12e eeuw 85 tempels had, verspreid over 20 vierkante kilometer. Hiervan zijn slechts ongeveer 25 tempels bewaard gebleven, verspreid over zes vierkante kilometer. Van de overgebleven tempels is de Kandariya Mahadeva-tempel versierd met een overvloed aan sculpturen met ingewikkelde details, symboliek en expressiviteit van oude Indiase kunst. Het tempelcomplex werd vergeten en overwoekerd door de jungle tot 1838 toen kapitein T.S. Burt, een Britse ingenieur, bezocht het complex en deed verslag van zijn bevindingen in het Journal of the Asiatic Society of Bengal.

Toen deze monumenten werden gebouwd, woonden de jongens in de plaats in kluizenaarshuizen, door brahmcharis (bachelor) totdat ze de volwassenheid bereikten en deze sculpturen hielpen hen de wereldse rol van 'huishoudster' te leren kennen. De Khajuraho-groep tempels werd samen gebouwd, maar was gewijd aan twee religies, het hindoeïsme en het jaïnisme, wat wijst op een traditie van acceptatie en respect voor verschillende religieuze opvattingen onder hindoes en jains in de regio.