Uitzicht over de Mont Blanc vanaf de Aiguille du Midi. Afdaling van de Mont Blanc in 1787 door H.B. de Saussure. Kopergravure door Christian von Mechel. Henriette d'Angeville tijdens haar beklimming van de Mont Blanc De zuidkant van de Mont Blanc Het "topje" van de Mont Blanc. In 1787 door H.B. de Saussure afgehakt. In 1802 aangekocht door Martinus van Marum voor Teylers Museum

In de 18e eeuw groeide tijdens de Verlichting in Europa de belangstelling voor de schoonheid en de uitdagingen van het hooggebergte.[1] Steeds meer werd er getwijfeld aan de waarheid van allerlei volksverhalen en bijgeloof, zoals dat er rond de hoge toppen kwade geesten zouden huizen, die zich niet ongestraft lieten verstoren. De Mont Blanc had lange tijd de naam Mont Maudit(e) ofwel de vervloekte of verdoemde berg.

In augustus 1742 gaf Pierre Martel de berg zijn huidige naam.[2] Het duurde echter nog twintig jaren voordat het denkbeeld ingang vond dat de berg ook beklommen zou kunnen worden. In 1760 bezocht de toen 20-jarige Geneefse onderzoeker Horace-Bénédict de Saussure Chamonix (toen nog als Chamouny geschreven) en hij loofde een geldelijke beloning uit voor wie de berg tot de top zou beklimmen. Het duurde echter 15 jaar voordat de eerste poging zou worden gewaagd.

Op 13 juli 1775 deden Michel en François Paccard, Victor Tissay en Jean Nicholas Carteran de eerste poging, maar de gletsjers bleken een onoverkomelijke hindernis. Op 2 september 1775 waagden enkele inwoners van Chamonix, onder wie ook weer Michel Paccard, toen nog student, een tweede poging die eveneens faalde. Op 12 juli 1783 ondernamen diezelfde Paccard, inmiddels dokter, en de gemzenjager Marie Coutet de derde, eveneens vergeefse poging. Later die zomer slaagden de drie gebroeders Coutet erin tot op een hoogte van 3030 meter te komen, voordat ook zij genoodzaakt waren rechtsomkeert te maken. Op 15 september 1783 deden Paccard en Marc Theodore Bourrit een nieuwe poging, maar ze werden door sneeuwstormen teruggedreven. Op 16 september 1784 moesten de jagers Couttet en Goudet ook opgeven, maar wel hadden zij een hoogte van 4000 m bereikt.

↑ Zo beschreef de filosoof Jean-Jacques Rousseau in 1733 in zijn Nouvelle Héloise een zonsondergang over de gletsjers ↑ Mont Maudit is wel nog steeds de officiële naam voor een lagere top van het massief.