De Monterozzi necropolis (Italiaans: Necropoli dei Monterozzi) is een Etruskische necropolis op een heuvel ten oosten van Tarquinia in Lazio, Italië. De necropolis heeft ongeveer 6.000 graven, waarvan de oudste dateert uit de 7e eeuw voor Christus. Ongeveer 200 van de grafkamers zijn versierd met fresco's.

De beschilderde graven van de necropolis zijn de grootste documentatie van Etruskische schilderkunst, en ze zijn unieke getuigen van het alledaagse leven, de ceremonies en de mythologie van de Etrusken. Sommige graven zijn monumentaal, uitgehouwen in de rotsen en bekroond door grafheuvels, toegankelijk via hellende gangen of trappen. In de fresco's worden veel verschillende onderwerpen getoond, waaronder rituelen, dieren, magische thema's, dans en muziekinstrumenten. De bekendste graven zijn het graf van de luipaarden, van jagen en vissen, van de Augurs, van het Triclinium, de blauwe demonen en van de Bulls.

Veel van de artefacten die in de necropolis zijn gevonden en sommige van de fresco's zijn naar het naburige Tarquinia National Museum gebracht om ze te bewaren. De schilderijen en wanddecoraties van het graf van de baron, ontdekt in 1827, werden ook gereproduceerd op de muren van het zogenaamde Etruskische kabinet in het kasteel van Racconigi.

Samen met de Banditaccia-necropolis werd Monterozzi in 2004 aangewezen als UNESCO-werelderfgoed, opmerkelijk als "de afbeelding van het dagelijks leven in de met fresco's beschilderde graven, waarvan vele replica's zijn van Etruskische huizen, is een unieke getuigenis van deze verdwenen cultuur".