Het Parlement van Engeland ontstond in de 13e eeuw uit het grote raad (magnum concilium) die de koning adviseerde. Door het Verdrag van Vereniging en de Acts of Union werd het in 1707 uitgebreid tot het Parlement van Groot-Brittannië, terwijl het Parlement van Schotland ophield te bestaan. Op die manier werden het Engelse en Schotse parlement samengevoegd. In de praktijk was het parlement een voortzetting van het Engelse parlement met de toevoeging van Schotse parlementsleden. Een gelijkaardige operatie volgde in 1800 met de Act of Union, die het toenmalige Parlement van Ierland afschafte en honderd Ierse leden toevoegde aan het Lagerhuis en 32 aan het Hogerhuis. Zo ontstond het Parlement van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland. Het werd ook wel "de moeder der parlementen" genoemd, gezien haar democratische instellingen een voorbeeld vormde voor veel democratische landen en het het grootste Engelstalige wetgevende lichaam was in de wereld.[1][2][3]