1520 - De eilanden worden officieel ontdekt door de Portugese ontdekkingsreiziger João Alvares Fagundes. 1536 - Jacques Cartier neemt de eilanden in bezit voor de Franse koning Frans I. 1604 - Franse vissers vestigen zich op de eilanden. 1670 - De eilanden maken deel uit van de Franse kolonie Plaisance. 1713 - Door Groot-Brittannië toegevoegd aan Nova Scotia. 1763 - Na de Zevenjarige Oorlog worden de eilanden weer Frans. Het is het enige gebied van alle Franse Noord-Amerikaanse bezittingen dat Frans blijft.[1] 1793 - Tijdens de napoleontische oorlogen worden de eilanden verschillende keren door de Britten bezet. 1814-1816 - De eilanden worden permanent bij Frankrijk ingelijfd. 1935 - Er wordt lokaal zelfbestuur ingesteld op de eilanden. 1940-1941 - Het bestuur is loyaal aan het Duitsgezinde Vichy-Frankrijk. 1941-1945 - De vrije Fransen van Charles de Gaulle onder leiding van admiraal Émile Muselier nemen de eilanden in bezit. 1946 - De eilanden vormen een Frans overzees territorium. 1976-1987 - Er woedt een felle visserijoorlog met Canada over visserijrechten en visquota. 1976 - De eilanden worden een overzees departement van Frankrijk en maken dus integraal deel uit van de Europese Unie. 1985 - De status van de eilanden verandert in een territoriaal collectief. 1992 - Een arbitragecommissie beslist dat de eilanden een exclusieve economische zone dienen te krijgen. 2003 - De status van de eilanden wordt gewijzigd naar overzeese gemeenschap.↑ Al behielden de Fransen voor de noord- en westkust van Newfoundland wel nog visserijrechten tot in 1904.