Een eerste vooronderzoek naar een verbinding tussen het Sognefjord en Oslo werd reeds in 1893 uitgevoerd. Hieruit kwam een voorstel voor een 18 kilometer lange spoorlijn met tandradtractie en een spoorwijdte van 1100 mm. Na de voorlegging van dit plan echter, werd het gewijzigd in adhesietractie op normaalspoor. Het ontwerp moest hiervoor worden aangepast, waarbij een vierde van de lijn, bijna 5,7 kilometer, in twintig tunnels kwam te liggen en bogen (bochten) met een straal tot 130 meter nodig waren. Het materieel voor de spoorlijn werd speciaal voorzien van extra veiligheidssystemen, vijf in totaal, welke ieder afzonderlijk de gehele trein zouden kunnen stoppen.

De spoorlijn werd in 1947 geopend, nadat de spoorstaven reeds in 1942 gereed waren. Door de Tweede Wereldoorlog moest de opening uitgesteld worden, daar de speciaal voor de lijn bestelde elektrische locomotieven nog niet gereed waren. In de jaren 60 werd de lijn nog met sluiting bedreigd. Vanwege het toerisme reizen bijna een half miljoen passagiers per jaar over deze spoorlijn.