Het Standbeeld van Hercules in Behistun (of Standbeeld van Heracles/Herakles in Bisotun, Perzisch: تندیس هرکول) bevindt zich op de berg Behistun, Iran. Het werd ontdekt in 1958 en is het enige nog bestaande rotssculptuur uit de periode van Seleucidische controle over het Iraanse plateau, dat duurde van ca. 312 v.Chr. tot c. 140/139 v.Chr.

Het beeld werd in 148 v.Chr. gebeeldhouwd en opgedragen in de naam van "Herakles Kallinikos" (Ἡρακλῆν Καλλίνικον, "Hercules glorieus in overwinning") door een Seleucidische gouverneur. De Seleucidische gouverneur sneed het ter ere van een satrap.

Hercules ligt op een 2 m lang platform en houdt een kom in zijn linkerhand. Zijn rechterhand rust op zijn been. Het beeld is 1,47 m lang en is bevestigd aan de berg. Volgens Matthew P. Canepa is de knuppel van Heracles in reliëf gesneden "alsof hij achter hem staat". De vorm van de stèle vertoont overeenkomsten met Seleucidische stèles die officiële inscripties in het gebied droegen, met name de stèle uit Laodicia-in-Media (Nahavand), waarop een lokale Seleucidische ambtenaar een kopie opschreef van de dynastieke cultusinscriptie van de Seleucidische heerser Antiochus III de Grote (r. 222-187 v.Chr.), die hij had gemaakt voor zijn vrouw koningin Laodice III.

De Bisotun Hercules werd gesneden door een beeldhouwer die niet formeel was opgeleid in de Griekse beeldhouwstijl. Volgens de moderne historicus Rolf Strootman was het ontwerp meer Iraans dan Grieks. In de Hellenistische kunst wordt Heracles zelden afgebeeld met een boog. In het rotsreliëf hanteert hij echter een boog die lijkt op die in de Behistun-inscriptie. Hoewel het epitheton van de god ("kallinikos") heel gewoon was in de Griekse religie, was het ook toepasselijk voor de Iraanse god Wahrām (Avestan Vərəθraγna-), met wie Hercules werd geassimileerd. Het standbeeld van Hercules in Bisotun getuigt hoogstwaarschijnlijk van assimilatie van de Griekse god Hercules met de Iraanse god Wahrām in de Seleucidische periode; het biedt echter geen ondubbelzinnig bewijs.

Het reliëf maakte mogelijk deel uit van een naiskos (klein heiligdom), zoals blijkt uit het nabijgelegen overblijfsel van een kleine Ionische zuil, die is dezelfde hoogte (52 cm) als die van de tempel van Athena Nike in Athene.

Een Aramese versie, getekend "behoorlijk wat lichter" dan de Griekse versie, werd hieronder uitgehouwen. Canepa merkt op dat dit aangeeft dat de sponsor van de inscriptie "van plan was deze boodschap, zowel visueel als taalkundig, binnen het idioom van de Seleucidische keizerlijke epigrafie te plaatsen".

Het hoofd van het beeld werd twee keer gestolen, maar werd teruggevonden in 1996. Het huidige hoofd is een replica. Het originele hoofd is in handen van de Organisatie voor Cultureel Erfgoed, Handwerk en Toerisme.