Tskaltoebo bestaat minimaal sinds de 7e eeuw en in de 12e-13e eeuw stond de plaats bekend als geneeskrachtige plek.[1] In de daaropvolgende eeuwen kende Tskaltoebo een bestaan van periodieke opleving, afhankelijk van de politieke of economische situatie van het land. In 1782 verschenen de eerste internationale publicaties over het geneeskrachtige water van Tskaltoebo, uitgebracht door de Berlijnse vereniging van vrienden van natuurwetenschappen.[2] Ondanks verschillende Europese publicaties over het heilzame water in Tskaltoebo en de Russische overheersing in de 19e eeuw, duurde het tot de 20e eeuw eer dit tot ontwikkeling van Tskaltoebo tot kuuroord leidt.

Ontwikkeling tot kuuroord  Sanatorium Tbilisi (1950-51)

In 1920 werd het territorium van Tskaltoebo genationaliseerd en kreeg het de functie van balneologisch kuuroord. In 1926 bestond de Tskaltoebo-gemeenschap uit twee dorpen, met een bevolking van 7.528 mensen en een oppervlakte van 104,3 km2.[2] Onder het Sovjetbewind werd de grootschalige ontwikkeling van Tskaltoebo ingezet. In de jaren 1930 werd het eerste ontwerpplan voor het kuuroord onder architectuur van Nikolai Severov opgesteld.[3] In 1934 kreeg Tskaltoebo een spoorweg vanaf Koetaisi en reden er op een bepaald moment rechtstreekse treinen uit Moskou naar het kuuroord.

 Voormalig hotel Savane

In 1952 herzagen de architecten Ioseb Zaalishvili en Valerian Kedia van het Wetenschappelijk Onderzoeksinstituut voor Spabehandeling en Fysiotherapie van Georgië het ontwerp van het algemene plan van Tskaltoebo. Ingegeven door de aard van de locatie kwamen zij uit op een ringvormig bouwplan.[5] Volgens het plan was Tskaltoebo ingedeeld in aparte balneologische, sanatorium- en woonzones. Badhuizen bevonden zich in het dal, in het Mineraalwaterpark. Dit park kreeg 150 loof- en naaldbomen. Het heuvelachtige terrein werd gebruikt voor de bouw van sanatoria en het zuidoostelijke deel van Tskaltoebo werd toegewezen aan woonwijken. Door de planmatige schikking van de sanatoria op de hellingen, als een amfitheater, zijn vanuit elk sanatorium de andere sanatoria te zien. In totaal kwamen er 22 sanatoria en negen badhuizen.[6]

In 1953 kreeg Tskaltoebo stadsrechten.[2] Het unieke aan Tskaltoebo is dat het ontworpen is volgens een wetenschappelijk onderbouwd plan.[1] Met 5.800 bedden was Tskaltoebo eind jaren 1980 een van de meest populaire toeristische bestemmingen in de Sovjet-Unie. De stad kreeg in volle bezetting 160.000 bezoekers per jaar.[2] In De Sovjet-periode zijn tientallen gebouwen in de stad verrezen die een kuuroord-functie hadden.[7]

Bron nr.6

Het bekendste badhuis in Tskaltoebo is Bron nr.6, een badhuis in het centrale Mineraalwaterpark dat gebouwd werd voor Jozef Stalin met een privé badkamer voor de Sovjetleider. Stalin zou hier uiteindelijk maar een paar dagen hebben doorgebracht, maar zijn bezoek leidde wel tot de bouw van meer sanatoria. In 1953 werd in Tskaltoebo een datsja voor Stalin gebouwd die nog steeds boven de stad staat. Bron nr.6 was eigendom van het Sovjetministerie van Defensie en ontving 1.300 bezoekers per dag. Het werd in 2014 geprivatiseerd om volledig gerestaureerd te worden.[6][8]

Andere sanatoria zijn ook verkocht door de staat met grootse plannen voor herontwikkeling, maar deze zijn niet van de grond gekomen.[6]

Vluchtelingen  Voormalig hotel Sakartvelo bewoond door Georgische vluchtelingen

Door de burgeroorlogen in Abchazië en Zuid-Ossetië in 1991-1993 ontvluchtten veel etnisch Georgiërs naar centraal-Georgië. Deze Interne verdrevenen werden op verschillende plekken in het land opgevangen in leegstaande gebouwen, waaronder in de kuuroorden van Tskaltoebo die door het uiteenvallen van de Sovjet-Unie buiten gebruik waren geraakt. In 2014 woonden nog 5.000 van deze vluchtelingen in Tskaltoebo,bijna de helft van de bevolking.[6] In de stad zijn sindsdien elf gebouwen gebouwd voor de permanente huisvesting van de vluchtelingen. De statige kuuroorden van weleer zijn geheel vervallen geraakt.

↑ a b (ka) წყალტუბოს მუნიციპალიტეტი (Gemeente Tskaltoebo). Website regio Imereti. Geraadpleegd op 21 juli 2023. ↑ a b c d (ka) წყალტუბო (Tskaltoebo). ისტორიული ქალაქების ქსელი (Netwerk van historische steden). Geraadpleegd op 21 juli 2023. ↑ (ru) Definition of "Tskaltubo". Great Soviet Encyclopedia, 3rd edition 1969–1978. Geraadpleegd op 21 juli 2023. ↑ (en) New Perspectives for Tskaltubo. Caucasus Edition - Journal of Conflict Transformation (1 juli 2020). Geraadpleegd op 21 juli 2023. ↑ Zie plattegrond in 'New Perspectives for Tskaltubo'.[4] ↑ a b c d (en) Tskaltubo – Georgia’s abandoned paradise. Jam News (30 juli 2019). Geraadpleegd op 21 juli 2023. ↑ (en) C20: Guide to the architecture of Tskaltubo. Abandoned Recreation. Geraadpleegd op 21 juli 2023. ↑ (en) Spring No. 6 – Tskaltubo. Left side of the road (30 december 2019). Geraadpleegd op 21 juli 2023.