De Romeinen stichtten Sopianae in de tweede eeuw op een eerder door Keltische stammen bewoonde plaats, al zijn de vroegste vondsten in de streek al ongeveer 6000 jaar oud. In de vierde eeuw kwam de stad tot bloei door een gunstige ligging op het kruispunt van een aantal handelsroutes. De christelijke gemeenschappen bleven ook na de val van het West-Romeinse Rijk actief, en de activiteit in Sopianae bleef duren tot de verovering door de Franken in de achtste eeuw.[1] De vijf vroegchristelijke kerken die nog rechtstonden bij de verovering door de Hongaren in 896 gaven Pécs trouwens zijn naam: de stad raakte bekend als Quinque Ecclesiae of Fünfkirchen, wat via het Turkse woord voor vijf (beş) uiteindelijk Pécs opleverde.

De begraafplaats raakte langzaamaan bedolven, tot opgravingen in de 18e eeuw de eerste stukken weer blootlegden. Sindsdien werden meer dan vijfhonderd graven gevonden, waarvan er zestien zijn opgenomen op de Werelderfgoedlijst.[1] De opgravingen zijn nog overigens nog steeds bezig, en in de beschrijving van de Werelderfgoedsite is dan ook opgenomen dat de grenzen van de site nog kunnen worden uitgebreid.