Tzw. starą katedrę wybudowano w połowie XII wieku. W XIV wieku dostawiono dzwonnicę. Tytuł katedry posiadała do 1852 roku, do lat pięćdziesiątych XX wieku nadal służyła jako kościół parafialny[1].

 

 

W połowie XIX wieku Marsylia przeżyła ogromny wyż demograficzny oraz gospodarczy, który wymusił rozbudowę miasta. Z tego względu Napoleon III Bonaparte położył pierwszy kamień pod budowę świątyni, która miała stać się katedrą, w 1852 roku. Plany kościoła sporządził Léon Vaudoyer. Po jego śmierci w 1872 roku budowę nadzorował Henri-Jacques Espérandieu. Po dwóch latach zmarł, katedrę w 1896 roku ukończył Henri Révoil[1]. W 1906 roku katedrę wpisano na listę zabytków[2].