Austriacka Biblioteka Narodowa (niem. Österreichische Nationalbibliothek, dawniej Hofbibliothek, ÖNB lub OeNB) – austriacka biblioteka narodowa, będąca jednocześnie główną biblioteką akademicką w kraju.
Siedzibą biblioteki jest cesarski pałac Hofburg w Wiedniu. Od 2005 roku część zbiorów znajduje się także w Palais Mollard-Clary. Kompleks biblioteczny składa się z czterech muzeów i biblioteki, obejmując także zbiory specjalne i archiwa. Początek Austriackiej Bibliotece Narodowej dał późnośredniowieczny księgozbiór zgromadzony przez Habsburgów. Zbiory biblioteczne, określane w późniejszych czasach jako Biblioteka Trybunału (niem. Hofbibliothek), obecną nazwę uzyskały w roku 1920.
Austriacka Biblioteka Narodowa otrzymuje egzemplarz obowiązkowy wszystkich druków wydawanych w Austrii. Przechowuje również wszystkie zatwierdzone przez austriackie uczelnie dysertacje. Od lipca 2000 roku obowiązek dostarczania egzemplarza obowiązkoweg...Czytaj dalej
Austriacka Biblioteka Narodowa (niem. Österreichische Nationalbibliothek, dawniej Hofbibliothek, ÖNB lub OeNB) – austriacka biblioteka narodowa, będąca jednocześnie główną biblioteką akademicką w kraju.
Siedzibą biblioteki jest cesarski pałac Hofburg w Wiedniu. Od 2005 roku część zbiorów znajduje się także w Palais Mollard-Clary. Kompleks biblioteczny składa się z czterech muzeów i biblioteki, obejmując także zbiory specjalne i archiwa. Początek Austriackiej Bibliotece Narodowej dał późnośredniowieczny księgozbiór zgromadzony przez Habsburgów. Zbiory biblioteczne, określane w późniejszych czasach jako Biblioteka Trybunału (niem. Hofbibliothek), obecną nazwę uzyskały w roku 1920.
Austriacka Biblioteka Narodowa otrzymuje egzemplarz obowiązkowy wszystkich druków wydawanych w Austrii. Przechowuje również wszystkie zatwierdzone przez austriackie uczelnie dysertacje. Od lipca 2000 roku obowiązek dostarczania egzemplarza obowiązkowego został także nałożony na dokumenty elektroniczne. Biblioteka prowadzi akcje digitalizowania historycznych czasopism, które są dostępne online w Internecie w serwisie Anno: Austriacka prasa online.
Karta z „Biblii Wacława”
Wejście od Heldenplatz (za dnia)
Wejście od Heldenplatz (w nocy)Średniowiecze
Historia Austriackiej Biblioteki Narodowej ma swój początek w powstałym w średniowieczu księgozbiorze Habsburgów. Austriacki książę Albrecht III Habsburg przeniósł księgi z wiedeńskich archiwów do biblioteki. Zainicjował on również tłumaczenie ważniejszych dzieł z łaciny na język niemiecki. Zbiory księcia Albrechta III były wówczas przechowywane w zakrystii kaplicy, znajdującej się w południowej wieży pałacu Hofburg. Książę był znawcą sztuki, wspierał Uniwersytet Wiedeński, a także założył warsztat iluminatorski. Jego własnością była najstarsza książka odnotowana w katalogu bibliotecznym – Ewangeliarz Jana z Opawy (Johannes Von Troppau) z 1368 roku[1].
Fryderyk III Habsburg wziął sobie za cel połączenie swoich skarbów i dzieł sztuki. Udało mu się zgromadzić wiele cennych pozycji do swojej kolekcji, jak na przykład Biblię Wacława (Wenzelsbibel) czy też Złotą Bullę.
Nowożytność
Barocker PrunksaalMaksymilian, syn Fryderyka III, poprzez małżeństwo z Marią Burgundzką znalazł się w posiadaniu ważnych książek z Burgundii i północnej Francji i przyniósł je do Wiener Neustadt. Wśród nich były Czarne Godzinki Karola Śmiałego i Godzinki Marii Burgundzkiej. Według ówczesnej szacunkowej wartości 100 000 guldenów, książki te stanowiły jedną ósmą posagu Marii. Również druga żona Maksymiliana, Bianca Maria Sforza, wniosła w posagu między innymi książki od jednego z włoskich nakładców.
Książki w dawnej Bibliotece Cesarskiej znajdowały się częściowo w Wiener Neustadt, częściowo w Wiedniu, a częściowo na zamku w Innsbrucku. Po śmierci Maksymiliana wszystkie książki przybyły do Innsbrucku[2].
W XVI wieku w Bibliotheca Regia w Wiedniu przechowywano klejnoty oraz sklasyfikowane prace naukowe. Oprócz książek, biblioteka ta zawierała także globusy i atlasy. Księgozbiór biblioteki został również rozbudowany poprzez darowizny pochodzące z prywatnych bibliotek uczonych.
Hugo Blotius, pierwszy główny bibliotekarz instytucji wyznaczony w 1575 przez cesarza Maksymiliana II, sporządził spis zbiorów biblioteki. Wykazał w nim, że biblioteka zawiera około 9000 woluminów. Odtąd wszelkie nowe dzieła w księgozbiorze były systematycznie dołączane przez następnych bibliotekarzy do katalogu.
26 sierpnia 1624 Ferdynand II wydał ustawę o egzemplarzu obowiązkowym. Zbiory biblioteczne powiększały się w dalszym ciągu dzięki zakupom. Jednym z większych nabytków była biblioteka Filipa Eduarda Fuggera w połowie XVII wieku[3].
W latach 1723-1735 zbiory Biblioteki Narodowej zostały umieszczone w Hofburgu, w bibliotece sądowej Habsburgów[4].
Dodaj komentarz