w 51 r. p.n.e. w regionie Quercy, w Uxellodunum, miała miejsce bitwa pomiędzy galijską koalicją a rzymską armią. Niedługo później, za panowania Oktawiana Augusta, Rzymianie zakończyli podbój Galii i założyli miasto Divona Cadurcorum, w którym wzniesiono między innymi teatr, amfiteatr czy łaźnie. Wówczas miasto było prawdopodobnie bogate; zamieszkiwali je kupcy, rzemieślnicy czy też garncarze[1].

Po burzliwych czasach na początku średniowiecza, w VII wieku dzięki działaniom biskupa Dezyderego (fr. Didier) odbudowano miasto i otoczono je murami. Od połowy XII do połowy XIV wieku trwał „złoty wiek” Cahors. Garstka bogatych rodzin kupców-lichwiarzy skupiła się na międzynarodowym handlu i udzielaniu kredytów w całej Europie. Działania te przyniosły bogactwo miastu, jak i całej prowincji Quercy. Rzekę Lot używano do transportu towarów, w tym popularnego czarnego wina (fr. vin noir), cenionego w Anglii. W 1316 roku biskup Cahors Jacques Duèze został papieżem przyjmując imię Jana XXII. Założył on w mieście uniwersytet promującą życie zakonne oraz handel. Wojna stuletnia (1337-1453) kładzie kres dobrobytowi[2].

Po zniszczeniach wojny stuletniej populacja miasta prawdopodobnie spadła. Cahors straciło swoje znaczenie gospodarcze. W XVI wieku zachowuje jednak swój prestiż w dziedzinie intelektualnej, za pośrednictwem uniwersytetu, szkół i obecności kilku drukarni. Cahors jest kolebką humanistycznych poetów takich jak Clément Marot i Olivier de Magny. W XVII wieku Cahors jest miejscem ruchu kontrreformacji za sprawą biskupa Alaina de Solminihac, który reformuje diecezję oraz zakłada seminarium duchowne. W 1751 roku uniwersytet w Cahors został zlikwidowany poprzez połączego go z Uniwersytetem w Tuluzie[3].

Po rewolucji, Cahors zostało prefekturą departamentu Lot, który ówcześnie miał wiejski charakter, ze słabo rozwiniętym przemysłem. W 1835 roku zbudowano teatr włoski, w 1847 ratusz, w 1865 Pałac Sprawiedliwości, w 1889 wyższą szkołę dla dziewcząt oraz w 1907 bibliotekę. W 1869 roku przeprowadzono przez miasto linię kolejową z Paryża do Agen, a w 1884 roku zbudowano nowy dworzec wraz z uruchomieniem połączenia z miastem Montauban[4].