Gestualità italiana ( Gesticulation in Italian )

Gesty rąk są używane w regionach Włoch i w języku włoskim jako forma niewerbalnej komunikacji i ekspresji. Gesty we włoskim leksykonie są zdominowane przez ruchy dłoni i palców, ale mogą również obejmować ruchy rysów twarzy, takich jak brwi i usta. Teorie na temat dokładnego pochodzenia gestów rąk jako metody komunikacji we Włoszech utrzymują się, jednak jest prawdopodobne, że pojawiły się one z konieczności jako uniwersalna, niewerbalna metoda komunikowania się w różnych regionalnych włoskich dialektach. Pomimo tego, że większość dzisiejszej włoskiej populacji posługuje się standardowym językiem włoskim, gesty rąk pozostały jako metoda ekspresji towarzysząca mowie werbalnej w wielu regionach Włoch, szczególnie w regionach południowych.

Zidentyfikowano około 250 konkretnych gestów dłoni, z przekonaniem, że rozwinęły się one w okresie okupacji, w której siedem głównych grup zakorzeniło się we Włoszech: plemiona germańskie (Wandalowie, Ostrogoci i Longobardowie). ), Maurów, Normanów, Francuzów, Hiszpanów i Austriaków. Biorąc pod uwagę, że nie było wspólnego języka, mógł rozwinąć się elementarny język migowy, stanowiący podstawę współczesnych gestów rąk.