Kirkjugólf (po islandzku Ziemia Kościelna) to pomnik przyrody składający się z naturalnej ścieżki bazaltowych kolumn zakopanych i erodowanych przez lodowce w taki sposób, że tylko głowy mogą być widocznym i, jak sama nazwa wskazuje, wyglądają jak wyłożona kafelkami podłoga kościoła. Kompleks znajduje się około 400 metrów na północny wschód od Kirkjubæjarklaustur w regionie Suðurland.

Ma przedłużenie około 80 m² bazaltowych kolumn, które lodowce i fale uległy erozji i ukształtowały. Nigdy nie było kościoła, ale posadzka sugeruje, że jest dziełem człowieka. Kolumny bazaltowe tworzą się, gdy strumień lawy ochładza się, a siły skurczowe powodują jego akumulację. Pęknięcia tworzą się poziomo, a sieć spękań rozszerza się, tworząc sześcioboczne kolumny. Kirkjugólf jest chronionym pomnikiem przyrody. Chociaż kolumny są na ogół sześciokątne, istnieją różnice. Kolumny bazaltowe tradycyjnie były źródłem inspiracji dla Islandczyków, a wielu z nich wykorzystało ich formę w dziełach sztuki.

Nazwa Kirkjugólf sugeruje, że w pewnym momencie istniał tam kościół, a wielu kojarzy go z opowieściami o irlandzkich pustelnikach i ich pobycie w okolicy przed założeniem Islandii. Jednak nie ma żadnych zapisów, że kiedykolwiek istniał kościół lub jakakolwiek inna budowla. Tekstura i wygląd skały stały się przez lata gładkie i regularne bez interwencji człowieka. Kirkjugólf jest podstawowym archetypem, na którym strażnicy wyspy (nazywani po islandzku landvættir) stoją na tarczy Islandii.