Pani z Guardamar (Dama de Guardamar) to wapienne popiersie kobiece o wysokości 50 cm, datowane na około 400 r. p.n.e., które zostało odkryte we fragmentach w fenickim stanowisku archeologicznym miejsce Cabezo Lucero w Guardamar del Segura w prowincji Alicante, Hiszpania, 22 września 1987 r.

Najpierw na płytkiej głębokości znaleziono duży kawałek kamiennej rodety (nakrycia głowy z kółkiem). Potem pojawiły się inne fragmenty popiersia iberyjskiej damy, a jeden duży fragment obejmował nakrycie głowy, twarz i szyję, które okazały się podobne do popiersia iberyjskiego, Lady of Elche. Rzeźba została rozbita na kawałki, a miejscami nawet spalona. Fragmenty te zostały zabrane do laboratorium Prowincjonalnego Muzeum Archeologicznego w Alicante, gdzie konserwator Vincent Bernabeu rozpoczął od umycia i zidentyfikowania fragmentów, najpierw podbródka, potem ust, następnie części kołnierzyka i klatki piersiowej oraz wielu innych fragmentów, które nie pasowały do u200bu200bsiebie i nie były częścią rzeźbionej powierzchni. Delikatne i żmudne zadanie renowacji rozpoczęło się w październiku 1987 r., a zakończyło w czerwcu 1988 r.

Odrestaurowana rzeźba jest wykonana z drobnoziarnistego szarawego wapienia. Pani ubrana jest w tunikę z okrągłym dekoltem. Zapiekana opaska na głowę przecina czoło i łączy rodety, które przedstawiają wydrążone koła, prawdopodobnie z cienkiego metalu, po obu stronach. Nad opaską na głowę i rodetami Pani nosi płaszcz z drobno rzeźbionymi detalami draperii. Naszyjniki, które nosi Pani, są różne; jeden składa się z siedmiu byków, które są takie same, z wyjątkiem centralnego, który jest rowkowany. Poniżej znajduje się kolejny naszyjnik, który ma większe pęcherze, niektóre w kształcie zakrzywionych trójkątów, a niektóre półkoliste u dołu. Sznur koralików noszony jako drugi od szyi ma koraliki w kształcie oliwki, kuliste i płaskie, nad nim sznur koralików kulistych z dwiema płytkami pośrodku. W rzeczywistości koraliki te byłyby wykonane ze szklistej pasty, ponieważ takie koraliki często pojawiały się w wykopaliskach w Albufereta.

Stylowo Pani z Guardamar jest nieco bardziej archaiczna niż inne współczesne rzeźby iberyjskie, Pani z Bazy czy Pani z Elche, z cechami bardziej iberyjskimi. Ponieważ nic z tego miejsca nie jest nowsze niż 300 pne, a miejsce rozkwitło między 430 a 350 pne, wydaje się prawdopodobne, że Pani pochodzi z okresu od 400 do 370 pne.