Originile românilor ( Origin of the Romanians )

Kilka teorii dotyczy kwestii pochodzenia Rumunów. Język rumuński wywodzi się z wulgarnych dialektów łacińskich używanych w rzymskich prowincjach na północ od „linii Jirečka” (proponowana linia pojęciowa oddzielająca głównie łacińskojęzyczne terytoria od greckojęzycznych ziem w południowo-wschodniej Europie) w późnej starożytności. Teoria ciągłości dako-rzymskiej twierdzi, że Rumuni wywodzą się głównie od Dako-Rzymian, ludu rozwijającego się poprzez wspólne zamieszkiwanie rdzennych Daków i rzymskich kolonistów w prowincji Dacia Traiana (głównie w dzisiejszej Rumunii) na północ od Dunaju. Konkurująca teoria imigracji głosi, że etnogeneza Rumunów rozpoczęła się w prowincjach na południe od rzeki, a zromanizowana ludność lokalna (znana jako Wołosi w średniowieczu) rozprzestrzeniała się przez schroniska górskie, zarówno na południe do Grecji, jak i na północ przez Karpaty. Inne teorie mówią, że zromanizowane populacje lokalne były obecne na dużym obszarze po obu stronach Dunaju, a sama rzeka nie stanowiła przeszkody dla stałej wymiany w obu kierunkach; zgodnie z teorią "admigracji" migracje z Półwyspu Bałkańskiego do ziem na północ od Dunaju przyczyniły się do przetrwania ludności romańskojęzycznej na tych terytoriach.

Na rozwój teorii wpłynęły motywacje polityczne — wysiłki Rumunów z Siedmiogrodu w celu osiągnięcia emancypacji, ekspansjonizm austro-węgierski i rumuński oraz węgierski irredentyzm — a „narodowe pasje” nadal zabarwiają debaty. W 2013 roku autorzy The Cambridge History of the Romance Languages doszli do wniosku, że „dostępne dane historyczne, archeologiczne i językowe nie wydają się wystarczające do udzielenia ostatecznej odpowiedzi” w debacie. Ich pogląd został zaakceptowany przez uczonych współtworzących The Oxford Guide to the Romance Languages, opublikowanego w 2016 roku, w którym stwierdza się, że „położenie i zasięg terytorium, z którego pochodzi „Daco-Romance” jest niepewny.< /p>