Park przyrody Penyal d'Ifac (hiszpański: Park przyrody Peñon de Ifach, Walencja: Parc Natural del Penyal d'Ifac) to park przyrodniczy położony w Calpe, we Wspólnocie Walenckiej, w Hiszpanii.

Penyal d'Ifac to masywna skała wapienna wyłaniająca się z morza i połączona z brzegiem gruzem skalnym. Jest domem dla wielu rzadkich roślin, w tym wielu gatunków endemicznych, i ponad 300 gatunków zwierząt, a także miejscem gniazdowania kolonii ptaków morskich i innych.

Skała wznosząca się na wysokość 332 metrów jest uderzającym elementem wizualnym wybrzeża Morza Śródziemnego. Historycznie rzecz biorąc, Fenicjanie znali ją jako Skałę Północy, dla odróżnienia od jej południowego odpowiednika, Skały Gibraltarskiej.

Za Penyal d'Ifac znajduje się duża laguna odcięta od morza pasami piasku plaży i rozciągający się w głąb lądu aż do przybrzeżnych gór. Tereny podmokłe wokół laguny to wszystko, co pozostało po znacznie bardziej rozległych terenach podmokłych Marina Alta.

Przedłużająca się kampania mająca na celu ochronę wyjątkowej różnorodności przyrodniczej tego miejsca doprowadziła do przyznania temu obszarowi w styczniu statusu parku przyrody 1987. O powierzchni 45 hektarów jest najmniejszym parkiem przyrodniczym w Hiszpanii i prawdopodobnie w Europie. Park rozciąga się od poziomu morza do wysokości 332 metrów na szczycie skały (penyal w języku walenckim, peñón w języku hiszpańskim).

Od ze szczytu skały roztacza się widok na okoliczne wioski i okolicę, a w pogodny dzień aż do Ibizy na Balearach.