Rothenburg ob der Tauber – miasto w Niemczech, w kraju związkowym Bawaria (przy granicy z Badenią-Wirtembergią), w rejencji Środkowa Frankonia, w regionie Westmittelfranken, w powiecie Ansbach, siedziba wspólnoty administracyjnej Rothenburg ob der Tauber, chociaż do niej nie należy. Leży w paśmie Frankenhöhe, około 30 km na północny zachód od Ansbachu, nad rzeką Tauber, przy autostradzie A7. Zamieszkuje je około 10,9 tys. mieszkańców.
Najbliżej położone duże miasta: Norymberga 60 km na wschód, Monachium – 170 km na południowy wschód i Stuttgart – 100 km na południowy zachód.
W mieście rozwinął się przemysł elektrotechniczny, metalowy oraz włókienniczy.
Miasto w 1648 roku Miasto w 1900 roku Jedna z wież Mury obronneKalendarium
Przed 950 rozpoczęto budowę systemu obronnego zamku dzięki hrabiemu Comburg-Rothenburg.
Około 1070 rozbudowano część zamku nad Taubrem, przyłączono miejscowość Gebsattel.
W 1116 umarł ostatni przedstawiciel z rodu Comburg-Rothenburg, w testamencie wszystkie włości przekazał klasztorowi, jednak cesarz Henryk V wyznaczył swojego siostrzeńca księcia Frankonii Konrada Hohenstaufa jako prawowitego dziedzica zamku i okolic.
W 1142 Konrad, już jako król niemiecki Konrad III, rozbudował Staufer, zamek z nowymi twierdzami, zmodernizował administrację, zreorganizował kupiectwo, przez co rozwinął się handel
Przed 1170, dzięki budowie części Staufer, Rothenburg zaczął funkcjonować jako ośrodek miejski.
1194–1254 nowi dziedzice rządzą miastem i okolicami Rothenburga, rozbudowano klasztor.
W 1241/42 wprowadzono podatek dla Żydów rothenburgskich. Szczególnym szacunkiem cieszył się wśród mieszczan rabin Meir Ben Baruch (zm. 1293, pochowany w 1307 w Wormacji), znany prawnik.
W 1274 Rothenburg otrzymał uprawnienia miasta cesarskiego nadane przez króla Rudolfa Habsburga. W następnych stuleciach nastąpił szybki wzrost gospodarczy miasta, rozwijał się handel i kultura. Mieszczanie wraz z rycerstwem rozbudowali klasztor oraz szpital (1376/78 włączony do murów miejskich).
W 1336 rozpoczęto budowę kościoła św. Jakuba (St. Jakob), który przyciągał wielu pielgrzymów. W tym czasie miasto było jednym z 20 największych miast Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Liczba ludności wynosiła około 5500 osób w obrębie murów miejskich oraz ok. 14 000 w promieniu ok. 240 km.
Od XV-XVI wieku miasto przeżywało rozkwit, zakładano pracownie drukarskie, rozwijał się handel i rzemiosło, wysokim prestiżem cieszył się rothenburgski patrycjat.
30 października 1631 r., podczas wojny trzydziestoletniej, miasto zostało zdobyte przez wojska cesarskie pod dowództwem Johanna von Tilly.
W 1634 okupujące wojska opuściły Rothenburg zostawiając je złupione i mocno zniszczone.
Przez niemal cały XVII wiek mieszczanie odbudowywali miasto, odradzały się dawne pracownie, rozwijał się handel.
Od 1803 miasto stało się częścią Królestwa Bawarii.
Dzięki artystom w latach osiemdziesiątych XIX wieku Rothenburg został na nowo odkryty. Rajcy stworzyli ustawy zapobiegające poważnym zmianom urbanistycznym w mieście.
W 1945 r. miasto znalazło się na osi natarcia wojsk amerykańskich. Pracujący w sztabie amerykańskim John Jay McCloy, który dobrze znał Rothenburg jeszcze z czasów przedwojennych i zdawał sobie sprawę ze znaczenia dla historii sztuki istniejących w nim zabytków i zgromadzonych dzieł sztuki zdołał przekonać dowództwo do rezygnacji z artyleryjskiego ostrzału faktycznie nie bronionego miasta. Ze względów taktycznych Amerykanie zdecydowali się jedynie na dokonanie nalotu na podmiejski węzeł kolejowy. Niestety, piloci bombowców nie trafili w cel: stacja kolejowa nie ucierpiała, za to zbombardowane zostało miasto[1]. Zginęło 39 osób, a 30–40% (według różnych źródeł) miasta uległo destrukcji. Zniszczeniu uległo 306 domów, sześć budynków publicznych oraz 610 metrów średniowiecznego muru. Po 1945 roku podjęto rekonstrukcję i odbudowę miasta w duchu „średniowiecznym”. [1]
Obecnie miasto jest jedną z największych atrakcji turystycznych Bawarii.
↑ Burdziński Jerzy: Średniowieczna perła Bawarii, w: „Poznaj Świat” nr 2/1998 (497), s. 57–61.
Dodaj komentarz