Torvtak ( Sod roof )

Dach z darni lub dach z darni to tradycyjny skandynawski rodzaj zielonego dachu pokrytego darnią na wierzchu kilku warstw kory brzozowej na delikatnie nachylonych drewnianych deskach dachowych . Do końca XIX wieku był to najpopularniejszy dach na wiejskich domach z bali w Norwegii i dużej części Skandynawii. Jego rozmieszczenie w przybliżeniu odpowiada rozmieszczeniu techniki budowania z bali w wernakularnej architekturze Finlandii i Półwyspu Skandynawskiego. Zaletą jest obciążenie około 250 kg na m² dachu darniowego, ponieważ pomaga ono w ściśnięciu bali i czyni ściany bardziej odpornymi na przeciągi. Zimą całkowite obciążenie może wzrosnąć do 400 lub 500 kg na m² z powodu śniegu. Darń jest również dość wydajnym izolatorem w zimnym klimacie. Znajdująca się pod spodem kora brzozy zapewnia wodoodporność dachu.

Termin „dach darniowy” jest nieco mylący, ponieważ aktywnym, wodoszczelnym elementem dachu jest kora brzozy. Głównym celem darni jest utrzymanie kory brzozy na miejscu. Dach równie dobrze mógłby być nazywany „dachem z kory brzozowej”, ale jego trawiasty wygląd jest powodem jego nazwy w językach skandynawskich: norweskim i szwedzkim torvtak, islandzkim torfþak.

Dach z darni dobrze nadaje się do dynamiki gospodarki barterowej, ponieważ materiały są wszechobecne i nic nie kosztują, chociaż praca jest pracochłonna. Jednak typowe gospodarstwo domowe w epoce, w której dachy z darni były najbardziej rozpowszechnione, zwykle miało wiele osób do pracy, a sąsiedzi zazwyczaj byli zapraszani do wzięcia udziału w przyjęciu dekarskim, podobnym do budowy stodoły w Stanach Zjednoczonych. Norweski termin dugnad oznacza ustalony zwyczaj, w którym duże przedsięwzięcia były realizowane z pomocą społeczności.