Świątynia Beit el-Wali to wykuta w skale starożytna egipska świątynia w Nubii, zbudowana przez faraona Ramzesa II i poświęcona bóstwom Amona-Re, Re-Horakhti, Chnuma i Anuket. Była to pierwsza z serii świątyń zbudowanych przez Ramzesa II w tym regionie; jego nazwa Beit el-Wali oznacza „Dom Świętego Człowieka” i może wskazywać na jego wcześniejsze użycie przez chrześcijańskiego pustelnika w pewnym momencie. Świątynia została przeniesiona w latach 60. XX wieku w ramach Międzynarodowej Kampanii na rzecz Ocalenia Zabytków Nubii w wyniku projektu Wielkiej Tamy Asuańskiej i przeniesiona na wyższy poziom wraz ze Świątynią Kalabszy. Posunięcie to było skoordynowane z zespołem polskich archeologów, finansowanym wspólnie odpowiednio przez szwajcarski i chicagowski Instytut. Świątynia znajdowała się 50 kilometrów na południe od Asuanu.