Trou de Fer ("Żelazna Dziura") to kanion na wyspie Reunion, u wybrzeży Madagaskaru na Oceanie Indyjskim. Główną rzeką przepływającą przez wąwóz o głębokości do 300 m (1000 stóp) jest rzeka Bras de Caverne, dopływ Rivière du Mât. Kanion składa się z dwóch odrębnych części: dużego krateru, który jest zasilany przez sześć wyraźnych wodospadów, oraz wąskiego kanionu szczelinowego u jego wylotu, który stanowi większość jego długości. Kanion zaczyna się przy wodospadzie potoku Bras Mazerine i po około 1,4 - 1,8 km od lewej strony łączy się z głównym strumieniem Bras de Caverne. Rzeka Bras de Caverne wpływa do kanionu z wodospadem o wysokości około 200 m (660 stóp). Ta kropla jest zwykle sucha lub ma bardzo mało wody, ale między nią a następną, 180-metrową (590 stóp) kroplą, źródła zasilają rzekę, która spada nad nią, a następnie spada na ostatni 300-metrowy (1000 stóp) podcięty klif do Trou de Fer w wąskim pióropuszu wody.

Bezpośrednio na lewo od tego wodospadu inny strumień spada z klifu, który jest podcięty do tego stopnia, że u200bu200bjego krawędź ma ponad 200 m (660 stóp) pustej przestrzeni między nim a dnem kanionu, mniej więcej tej samej wysokości w dwóch kanałach i uderza w półkę przed opróżnieniem do tego samego basenu, co wodospad Bras de Caverne. Ten wodospad nie jest tak wysoki i ma mniejszy przepływ wody. Jest zasilany przez kilka innych wodospadów spływających z klifów nad nim. Dalej na lewo, w odległości około dwukrotnej odległości od pierwszego do drugiego, do kanionu wpada kolejny duży strumień. W sumie jest co najmniej sześć wodospadów zasilających kanion. U podstawy kanionu zaczyna się osobny kanion szczelinowy, czyli „The Narrows”. Woda z wodospadu Bras de Caverne i wodospadu po jego lewej stronie spływa do kanionu szczelinowego pod kątem 90 stopni, przez wodospad znany nieformalnie jako „Pralka”. Nazwa pochodzi od mgły, którą wytwarza, która zalewa ludzi stojących u podstawy wodospadu.

Kanion szczelinowy lub „Korytarz” rozciąga się na około 3 km (1,9 mili) i jest mówi się, że jest powszechnie spiętrzony przez zatory gruzu, tworząc jeziora, w tym „Jezioro Węgorza”. Przez porowatą skałę wulkaniczną ścian przepływa wiele źródeł, tworząc niezliczone wodospady.

Zespół Pascale Lapoule, Laurent Broisin i Pascal Colas jako pierwsi wspięli się po kanionie w dniach 19–21 września 1989 r.