Western Sahara conflict

Konflikt w Saharze Zachodniej to trwający konflikt między Saharą Arabską Republiką Demokratyczną/Frontem Polisario a Królestwem Maroka. Konflikt powstał w wyniku powstania Frontu Polisario przeciwko hiszpańskim siłom kolonialnym w latach 1973-1975 i późniejszej wojny Sahary Zachodniej przeciwko Maroko w latach 1975-1991. Dziś konflikt jest zdominowany przez nieuzbrojone kampanie obywatelskie Frontu Polisario i ich samozwańczego SADR w celu uzyskania w pełni uznanej niepodległości Sahary Zachodniej.

Konflikt nasilił się po wycofaniu się Hiszpanii z Sahary Hiszpańskiej zgodnie z Porozumieniem Madryckim. Począwszy od 1975 roku, Front Polisario, wspierany i wspierany przez Algierię, prowadził 16-letnią wojnę o niepodległość przeciwko Mauretanii i Maroko. W lutym 1976 roku Front Polisario ogłosił utworzenie Saharyjskiej Arabskiej Republiki Demokratycznej, która nie została przyjęta do Organizacji Narodów Zjednoczonych, ale zyskała ograniczone uznanie wielu innych państw. Po aneksji Sahary Zachodniej przez Maroko i Mauretanię w 1976 r. oraz po ogłoszeniu niepodległości przez Front Polisario, ONZ zajęło się konfliktem poprzez rezolucję potwierdzającą prawo Saharyjczyków do samostanowienia. W 1977 r. Francja interweniowała, gdy konflikt osiągnął szczytową intensywność. W 1979 roku Mauretania wycofała się z konfliktu i terytoriów, prowadząc przez większość lat 80. do impasu. Po kilku kolejnych starciach w latach 1989-1991 osiągnięto porozumienie o zawieszeniu broni między Frontem Polisario a rządem Maroka. W tym czasie większość terytorium Sahary Zachodniej pozostawała pod kontrolą Maroka, podczas gdy Polisario kontrolowało około 20% terytorium jako Saharyjska Arabska Republika Demokratyczna, z dodatkowymi obszarami kontroli w obozach dla uchodźców z Sahary wzdłuż granicy z Algierią. Obecnie granice te pozostają w dużej mierze niezmienione.

Pomimo wielu inicjatyw pokojowych w latach 90. i na początku XXI wieku, konflikt ponownie wyłonił się jako „Intifada Niepodległości” w 2005 r.; seria zamieszek, demonstracji i zamieszek, które wybuchły w maju 2005 r. w zajętych przez Marokańczyków częściach Sahary Zachodniej i trwały do u200bu200blistopada tego samego roku. Pod koniec 2010 roku protesty ponownie wybuchły w obozie dla uchodźców Gdeim Izik na Saharze Zachodniej. Choć początkowo protesty były pokojowe, później naznaczyły je starcia między ludnością cywilną a siłami bezpieczeństwa, w wyniku których po obu stronach zginęły dziesiątki osób. Kolejna seria protestów rozpoczęła się 26 lutego 2011 r. jako reakcja na niepowodzenie policji w zapobieżeniu grabieży antysaharyjskiej w mieście Dakhla na Saharze Zachodniej; protesty wkrótce rozprzestrzeniły się na całym terytorium. Chociaż trwają sporadyczne demonstracje, ruch w dużej mierze osłabł do maja 2011 roku.

Czytaj dalej

Konflikt w Saharze Zachodniej to trwający konflikt między Saharą Arabską Republiką Demokratyczną/Frontem Polisario a Królestwem Maroka. Konflikt powstał w wyniku powstania Frontu Polisario przeciwko hiszpańskim siłom kolonialnym w latach 1973-1975 i późniejszej wojny Sahary Zachodniej przeciwko Maroko w latach 1975-1991. Dziś konflikt jest zdominowany przez nieuzbrojone kampanie obywatelskie Frontu Polisario i ich samozwańczego SADR w celu uzyskania w pełni uznanej niepodległości Sahary Zachodniej.

Konflikt nasilił się po wycofaniu się Hiszpanii z Sahary Hiszpańskiej zgodnie z Porozumieniem Madryckim. Począwszy od 1975 roku, Front Polisario, wspierany i wspierany przez Algierię, prowadził 16-letnią wojnę o niepodległość przeciwko Mauretanii i Maroko. W lutym 1976 roku Front Polisario ogłosił utworzenie Saharyjskiej Arabskiej Republiki Demokratycznej, która nie została przyjęta do Organizacji Narodów Zjednoczonych, ale zyskała ograniczone uznanie wielu innych państw. Po aneksji Sahary Zachodniej przez Maroko i Mauretanię w 1976 r. oraz po ogłoszeniu niepodległości przez Front Polisario, ONZ zajęło się konfliktem poprzez rezolucję potwierdzającą prawo Saharyjczyków do samostanowienia. W 1977 r. Francja interweniowała, gdy konflikt osiągnął szczytową intensywność. W 1979 roku Mauretania wycofała się z konfliktu i terytoriów, prowadząc przez większość lat 80. do impasu. Po kilku kolejnych starciach w latach 1989-1991 osiągnięto porozumienie o zawieszeniu broni między Frontem Polisario a rządem Maroka. W tym czasie większość terytorium Sahary Zachodniej pozostawała pod kontrolą Maroka, podczas gdy Polisario kontrolowało około 20% terytorium jako Saharyjska Arabska Republika Demokratyczna, z dodatkowymi obszarami kontroli w obozach dla uchodźców z Sahary wzdłuż granicy z Algierią. Obecnie granice te pozostają w dużej mierze niezmienione.

Pomimo wielu inicjatyw pokojowych w latach 90. i na początku XXI wieku, konflikt ponownie wyłonił się jako „Intifada Niepodległości” w 2005 r.; seria zamieszek, demonstracji i zamieszek, które wybuchły w maju 2005 r. w zajętych przez Marokańczyków częściach Sahary Zachodniej i trwały do u200bu200blistopada tego samego roku. Pod koniec 2010 roku protesty ponownie wybuchły w obozie dla uchodźców Gdeim Izik na Saharze Zachodniej. Choć początkowo protesty były pokojowe, później naznaczyły je starcia między ludnością cywilną a siłami bezpieczeństwa, w wyniku których po obu stronach zginęły dziesiątki osób. Kolejna seria protestów rozpoczęła się 26 lutego 2011 r. jako reakcja na niepowodzenie policji w zapobieżeniu grabieży antysaharyjskiej w mieście Dakhla na Saharze Zachodniej; protesty wkrótce rozprzestrzeniły się na całym terytorium. Chociaż trwają sporadyczne demonstracje, ruch w dużej mierze osłabł do maja 2011 roku.

Do tej pory duża część Sahary Zachodniej jest kontrolowana przez rząd Maroka i znana jako prowincje południowe, podczas gdy około 20% terytorium Sahary Zachodniej pozostaje pod kontrolą Saharyjskiej Arabskiej Republiki Demokratycznej (SADR), Państwo Polisario z ograniczonym międzynarodowym uznaniem. Kwestie wzajemnego uznawania, ustanowienia ewentualnego państwa saharyjskiego oraz dużej liczby uchodźców saharyjskich przesiedlonych w wyniku konfliktu należą do kluczowych kwestii trwającego procesu pokojowego w Saharze Zachodniej.