Rujm el-Hiri (arabisht: رجم الهري, Rujm el-Hīrī; hebraisht : גִּלְגַּל רְפָאִים Gilgal Refā'īm ose Rogem Hiri) është një monument i lashtë megalitik i përbërë nga koncentrikë rrathë prej guri me një tumë në qendër. Ndodhet në pjesën izraelite të lartësive të Golanit, rreth 16 kilometra (9,9 mi) në lindje të bregut të detit të Galilesë, në mes të një pllajë të madhe të mbuluar me qindra dolmenë.

Përbërë. nga më shumë se 42,000 shkëmbinj bazalti të rregulluar në rrathë koncentrikë, ai ka një tumë 15 këmbë (4,6 m) të lartë në qendër. Disa rrathë janë të plotë, të tjerët jo të plotë. Muri më i jashtëm është 520 këmbë (160 m) në diametër dhe 8 këmbë (2,4 m) i lartë. Krijimi i zonës dhe vendbanimeve të tjera antike aty pranë, datohen nga arkeologët në periudhën II të epokës së hershme të bronzit (3000–2700 p.e.s.).

Meqenëse gërmimet kanë nxjerrë shumë pak mbetje materiale, arkeologët izraelitë teorizojnë se vendi nuk ishte një pozicion mbrojtës apo një lagje banimi, por ka shumë të ngjarë një qendër rituale që shfaq aktivitet rituale për të qetësuar perënditë, ose ndoshta e lidhur me kultin e të vdekurve. Megjithatë, nuk ka konsensus në lidhje me funksionin e tij, pasi nuk është gjetur asnjë strukturë e ngjashme në Lindjen e Afërt.