Trëndafili i Bardhë (Gjermanisht: Weiße Rose) ishte një grup jo i dhunshëm, rezistencë intelektuale në Rajhun e Tretë i udhëhequr nga një grup studentësh përfshirë Hans dhe Sophie Scholl. Ata ndoqën Universitetin e Mynihut. Grupi zhvilloi një fletëpalosje anonime dhe fushatë grafiti që kërkonte kundërshtim aktiv ndaj regjimit nazist. Aktivitetet e tyre filluan në Mynih më 27 qershor 1942 dhe përfunduan me arrestimin e grupit kryesor nga Gestapo më 18 shkurt 1943. Ata, si dhe anëtarët dhe mbështetësit e tjerë të grupit që vazhduan shpërndarjen e pamfleteve, u përballën me gjykime të shfaqjes nga Gjykata Popullore (Volksgerichtshof) naziste dhe shumë prej tyre u dënuan me vdekje ose burgim.

Hans, Sophie Scholl dhe Christoph Probst u ekzekutuan nga gijotina katër ditë pas arrestimit, më 22 shkurt 1943. Gjatë gjykimit, Sophie ndërpreu gjyqtarin shumë herë. Asnjë të pandehur nuk u dha asnjë mundësi për të folur.

Grupi shkroi, shtypi dhe shpërndau fillimisht broshurat e tyre në rajonin më të madh të Mynihut. Më vonë, transportuesit e fshehtë sollën kopje në qytete të tjera, kryesisht në pjesët jugore të Gjermanisë. Gjithsej, Trëndafili i Bardhë ishte autori i gjashtë fletëpalosjeve, të cilat u shumëzuan dhe u përhapën, në një total prej rreth 15,000 kopjesh. Ata denoncuan krimet dhe shtypjen e regjimit nazist dhe bënë thirrje për rezistencë. Në broshurën e tyre të dytë, ata denoncuan hapur persekutimin dhe vrasjen masive të hebrenjve. Në kohën e arrestimit, anëtarët e Trëndafilit të Bardhë ishin gati të krijonin kontakte me grupe të tjera rezistente gjermane si Rrethi Kreisau ose Schulze-Boysen / grupi Harnack i Orkestrës së Kuqe. Sot, Trëndafili i Bardhë është i njohur si brenda Gjermanisë ashtu edhe në të gjithë botën.