เทือกเขากลาสเฮาส์ เป็นกลุ่มของเนินเขา 13 ลูกที่โผล่ขึ้นมาอย่างกะทันหันจากที่ราบชายฝั่งซันไชน์โคสต์ รัฐควีนส์แลนด์ ประเทศออสเตรเลีย เนินเขาที่สูงที่สุดคือ Mount Beerwah ที่ความสูง 556 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล แต่เนินเขาที่สามารถระบุตัวตนได้มากที่สุดคือ Mount Tibrogargan ซึ่งจากมุมหนึ่งจะมีความคล้ายคลึงกับใบหน้าที่จ้องมองไปทางตะวันออกสู่มหาสมุทร เทือกเขากลาสเฮาส์ตั้งอยู่ใกล้กับป่าเบียร์เบอร์รัมสเตตฟอเรสต์และสตีฟเออร์วินเวย์ จากบริสเบน สามารถไปถึงภูเขาได้โดยไปตามทางหลวง Bruce Highway ทางเหนือและใช้ทางแยกขับรถท่องเที่ยว Glass House Mountains เข้าสู่ Steve Irwin Way การเดินทางอยู่ห่างจากบริสเบนประมาณหนึ่งชั่วโมง ยอดภูเขาไฟของ Glass House Mountains สูงขึ้นอย่างมากจากภูมิประเทศโดยรอบของชายฝั่งซันไชน์ พวกมันก่อตัวขึ้นจากปลั๊กที่ล่วงล้ำ ซึ่งเป็นเศษจากการปะทุของภูเขาไฟที่เกิดขึ้นเมื่อ 26–27 ล้านปีก่อน หินหลอมเหลวอุดช่องเล็ก ๆ หรือแทรกตัวอยู่ใต้พื้นผิวและแข็งตัวเป็นหินบนบก การกัดเซาะเป็นเวลาหลายล้านปีได้ขจัดเอาแกนภูเขาไฟและหินทรายที่อ่อนลงออกไปโดยรอบ

แม้ว่าชื่อดั้งเดิมของภูเขาจะเก่าแก่มาก แต่คำว่า 'Glass House Mountains' ก็เพิ่งได้รับจากนักสำรวจเมื่อไม่นานมานี้ ร้อยโทเจมส์ คุก เมื่อวันที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2313 ยอดเขาทำให้เขานึกถึงเตาหลอมแก้วในเขตยอร์กเชียร์บ้านเกิดของเขา Matthew Flinders สำรวจพื้นที่และปีนเขา Mount Beerburrum หลังจากล่องเรือไปตาม Pumicestone Passage ในปี 1799 ภูมิทัศน์แห่งชาติของ Glass House Mountains ได้รับการบรรจุเข้าในบัญชีมรดกแห่งชาติของออสเตรเลียเมื่อวันที่ 3 สิงหาคม 2006 ในดินแดนระหว่างยอดเขา พื้นที่เลี้ยงสับปะรดและสัตว์ปีกก็เช่นกัน เนื่องจากการป่าไม้เชิงพาณิชย์และการทำเหมืองหินเป็นการใช้ที่ดินหลัก

ในปี 2009 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการเฉลิมฉลอง Q150 เทือกเขา Glass House ได้รับการประกาศให้เป็นหนึ่งใน Q150 Icon of Queensland ในฐานะ "สถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติ" .