บึงกุก เป็นแหล่งโบราณคดีในปาปัวนิวกินี ซึ่งตั้งอยู่ในหุบเขาวาห์กีของที่ราบสูง หนองบึงพัฒนาในแอ่งน้ำในทะเลสาบเดิม เนื่องจากเต็มไปด้วยพัดหรือตะกอนของวัสดุขนส่งทางน้ำ หลักฐานทางโบราณคดีสำหรับระบบระบายน้ำการเกษตรในระยะแรกพบได้ที่นี่ เมื่อประมาณ 9,000 ปีก่อน ซึ่งรวมถึงคูระบายน้ำของสามชั้นหลัก ซึ่งใช้ในการแปลงพื้นที่เป็นทุ่งหญ้าที่มนุษย์สร้างขึ้น เผือกพื้นเมืองปลูกที่นี่

นอกจากนี้ยังพบหลักฐานการเพาะปลูกกล้วยและอ้อยซึ่งคาดว่าจะเริ่มตั้งแต่ 6,900 – 6,400 ปีก่อน บึงกุกได้รับการยอมรับในปี 2551 ว่าเป็นมรดกโลกโดยยูเนสโก เป็นหนึ่งในสถานที่ในโลกที่ผู้คนพัฒนาการเกษตรอย่างอิสระ