The ปิรามิดแห่ง Sahure (อียิปต์โบราณ: Ḫꜥỉ-bꜣ Sꜣḥw-Rꜥ, lit. 'Rising of the ba of Sahure') เป็นอาคารปิรามิดที่สร้างขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 26 ถึง 25 ก่อนคริสต์ศักราชสำหรับ ฟาโรห์ซาฮูเรแห่งอียิปต์แห่งราชวงศ์ที่ห้า มันแนะนำช่วงเวลาของการสร้างปิรามิดโดยผู้สืบทอดของ Sahure ในเมือง Abusir บนตำแหน่งที่ Userkaf ใช้สำหรับวัดดวงอาทิตย์ของเขาก่อนหน้านี้ เว็บไซต์นี้ได้รับการขุดค้นอย่างละเอียดครั้งแรกโดย Ludwig Borchardt ระหว่างเดือนมีนาคม พ.ศ. 2450 ถึง พ.ศ. 2451 ผู้เขียนงานมาตรฐาน Das Grabdenkmal des Königs Sahu-Re (อังกฤษ: The Funerary Monument of King Sahure) ระหว่างปี 1910 ถึง 1913

รูปแบบของพีระมิดคอมเพล็กซ์ถูกนำมาใช้โดยกษัตริย์ที่สืบทอดต่อจากราชวงศ์ที่ 5 และ 6 ซึ่งเป็นก้าวสำคัญในการก่อสร้างพีระมิดคอมเพล็กซ์ เมื่อเทียบกับราชวงศ์ที่ 4 ก่อนหน้านี้ ความใหญ่โตของสิ่งปลูกสร้างลดลงอย่างมาก แต่โปรแกรมการตกแต่งก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย และวัดก็ถูกเสริมด้วยห้องเก็บของที่ขยายใหญ่ขึ้น คอมเพล็กซ์นี้คาดว่าจะมีพื้นที่ 10,000 ม.² (110,000 ตารางฟุต) ที่แกะสลักอย่างวิจิตรบรรจงประดับประดาผนัง โดยที่ 150 ม² (1,600 ตารางฟุต) ได้รับการอนุรักษ์ไว้ . ภาพนูนต่ำนูนสูงบางส่วนเหล่านี้ถือว่าไม่มีใครเทียบได้ในศิลปะอียิปต์ เช่น ฉากล่าสัตว์ขนาด 8 ม. (26 ฟุต) 3 ม. (9.8 ฟุต) (4.2 × 1.6 ศอก) จากวิหารฝังศพ สำหรับการเปรียบเทียบ วัดของ Sahure มีการตกแต่งบรรเทาทุกข์ดังกล่าว 370 เมตร (1,214 ฟุตวิ่ง) ในขณะที่วัดของมหาพีระมิดของ Khufu มี 100 เมตรวิ่ง (328 ฟุต) คอมเพล็กซ์แห่งนี้ยังโดดเด่นด้วยวัสดุล้ำค่ามากมาย เช่น หินแกรนิต เศวตศิลา และหินบะซอลต์ ซึ่งใช้กันอย่างแพร่หลายในการก่อสร้าง

ปิรามิดหลักถูกสร้างขึ้นจากหินปูนที่สกัดอย่างหยาบๆ พันด้วยปูนโคลนและหุ้มด้วยหินปูน Tura สีขาวละเอียด มีฐานยาวประมาณ 78.5 ม. (258 ฟุต; 149.8 คิว) ถึง 78.75 ม. (258.4 ฟุต; 150.29 คิว) มาบรรจบกันที่ 50°11′40″ หรือ 50°30′ ไปทางยอดระหว่าง 47 ม. (154 ฟุต; 90 cu) และสูง 48 m (157 ฟุต; 92 cu) สถาปนิกทำผิดพลาดในการกำหนดเขตฐานปิรามิดโดยขยายออกไปทางทิศตะวันออกมากเกินไป ห้องภายในของพีระมิดถูกทำลายโดยขโมยหิน ทำให้ไม่สามารถสร้างใหม่ได้อย่างถูกต้องแม่นยำ เศษหินที่เชื่อกันว่าเป็นของโลงหินบะซอลต์ของกษัตริย์เป็นซากเพียงชิ้นเดียวที่ถูกพบ วิหารฝังศพที่อยู่ติดกับใบหน้าด้านตะวันออกของปิรามิดประกอบด้วยโถงทางเข้า ลานกลางแจ้ง โบสถ์ที่มีรูปปั้นห้าช่อง ห้องโถงถวาย และห้องเก็บของ องค์ประกอบเหล่านี้ได้ปรากฏในวัดฝังศพตั้งแต่รัชสมัยของ Khafre ทางใต้ของวัดเป็นรั้วที่มีปิรามิดลัทธิโดยใช้วิธีการก่อสร้างแบบเดียวกับที่ใช้ในปิรามิดหลักแต่ลดขนาดลง โดยมีความยาวฐาน 15.7 ม. (52 ฟุต; 30.0 ลูกบาศก์เมตร) มาบรรจบกันที่ 56° ถึงยอด 11.6 ม. (38 ฟุต; 22.1 ลบ.ม.) สูง วัดสองแห่งของคอมเพล็กซ์แห่งนี้เชื่อมโยงกันด้วยทางหลวงยาว 235 ม. (771 ฟุต; 448 ลูกบาศก์เมตร) ที่ตกแต่งอย่างวิจิตรบรรจงและมีไฟส่องสว่างอย่างดี วัดในหุบเขาตั้งอยู่บนทะเลสาบ Abusir และมีทางเข้าออกสองทางไม่ปกติ ทางเข้าหลักอยู่ทางด้านตะวันออก และอีกทางหนึ่งทางใต้ ยังไม่ชัดเจนว่าเหตุใดจึงมีการสร้างจุดเริ่มต้นที่สอง แม้ว่าอาจเชื่อมโยงกับเมืองปิรามิดทางใต้

วัดฝังศพของ Sahure กลายเป็นเป้าหมายของลัทธิ Sekhmet รอบราชวงศ์ที่สิบแปด ลัทธินี้มีการใช้งานจนถึงอาณาจักร Ptolemaic แม้ว่าอิทธิพลจะเริ่มจางหายไปหลังจากรัชสมัยของ Ramesses II ช่วงเวลานี้เป็นการประกาศคลื่นลูกแรกแห่งการทำลายล้างบนอนุสรณ์สถาน Abusir ขณะที่ Sahure รอดพ้นจากการรื้อถอน อาจเป็นผลจากการมีอยู่ของลัทธิ อนุสาวรีย์กระตุ้นความสนใจอีกครั้งในสมัยราชวงศ์ที่ยี่สิบห้าถึงยี่สิบหก ซึ่งแสดงให้เห็นโดยการคัดลอกภาพนูนต่ำนูนสูงจากวิหารฝังศพของ Sahure, Nyuserre และ Pepi II โดยฟาโรห์ Taharqa สำหรับวัด Kawa ใน Nubia คลื่นลูกที่สองของการทำลายอนุสรณ์สถาน Abusir เกิดขึ้นในราชวงศ์ที่ยี่สิบเจ็ด แต่วัดของ Sahure รอดชีวิตอีกครั้ง ลัทธิยังคงปรากฏอยู่ เมื่อเริ่มเข้าสู่ยุคโรมัน อนุสรณ์สถาน Abusir รวมทั้งของ Sahure ก็ถูกคลื่นลูกที่สามแห่งการทำลายล้าง ในตอนต้นของยุคคริสเตียน วิหารของ Sahure กลายเป็นที่ตั้งของศาลเจ้าของชาวคอปติก ซึ่งเห็นได้จากการฟื้นฟูเครื่องปั้นดินเผาและกราฟฟิตี้ตั้งแต่ศตวรรษที่ 4 ถึง 7 ต่อจากนั้น จนถึงปลายศตวรรษที่ 19 อนุสรณ์สถานเหล่านี้ถูกทำเหมืองหินปูนเป็นระยะ