ประภาคาร Söderskär (ฟินแลนด์: Söderskärin majakka สวีเดน: Söderskär fyr) เป็นประภาคารสมัยศตวรรษที่ 19 ที่เลิกใช้งานแล้วในหมู่เกาะ Porvoo ด้านนอก ของอ่าวฟินแลนด์ สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2405 แทนที่เครื่องหมายกลางวันที่ไม่มีการส่องสว่างก่อนหน้านี้ โดยทำงานอัตโนมัติในปี 2500 และเลิกใช้งานในปี พ.ศ. 2532

ประภาคารตั้งอยู่บนเกาะเล็กๆ ที่เรียกว่า มาจักคาซารี (สว่าง 'เกาะประภาคาร') Luotsisaari ('เกาะนำร่อง') ที่เชื่อมต่อด้วยสะพานคนเดิน ซึ่งเป็นสถานีนำร่องที่ตั้งขึ้นตั้งแต่ก่อนการก่อสร้างประภาคารปัจจุบัน ผู้ดูแลประภาคารสามคน พร้อมครอบครัว และนักบินประจำการเคยอาศัยอยู่บนเกาะเล็กเกาะน้อย จนกระทั่งประภาคารทำงานโดยอัตโนมัติ

ประภาคารได้รับการออกแบบโดยสถาปนิก Ernst Lohrmann หอคอยนี้มีรูปร่างแปดเหลี่ยมและมีหกชั้น ประภาคารสูง 32.5 เมตร (107 ฟุต) และสร้างด้วยหินแกรนิตสูงถึง 8.6 เมตร (28 ฟุต) โดยมีอิฐและปูนด้านบน ในช่วงปีแรกๆ ของศตวรรษที่ 20 พบว่าหอคอยมีลมแรงพัดและเอนไปข้างหนึ่ง ด้วยเหตุนี้ ในปี พ.ศ. 2457-2460 ได้มีการเพิ่ม "คาน" เหล็กและคอนกรีตเพื่อทำให้โครงสร้างมีเสถียรภาพ

แหล่งกำเนิดแสงอยู่เหนือระดับน้ำทะเลปานกลาง 40 เมตร (130 ฟุต) หลอดไฟนี้ติดตั้งเลนส์ Fresnel และเมื่อเริ่มใช้งาน Söderskär มีชื่อเสียงในด้านแสงที่สว่างและระยะไกลเป็นพิเศษ

ปัจจุบันประภาคารแห่งนี้เป็นของเอกชน โดยรัฐบาลได้ขายไปในปี 2546 อาคารนี้ได้รับการคุ้มครองโดยสำนักงานมรดกแห่งฟินแลนด์ ซึ่งหมายความว่าไม่อนุญาตให้มีการดัดแปลงภายนอกหรือภายใน และห้ามนำอุปกรณ์ทางเทคนิคออกโดยไม่ได้รับอนุญาต

กล่าวกันว่า Tove Jansson ใช้ Söderskär เป็นแบบจำลองเมื่อ เขียนหนังสือเกาะประภาคาร มูมินปัปปะ ณ ทะเล